ΝΕΚΡΕΡΩΤΙΣΜΟΣ -ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟ 18

ΒΙΒΛΙΟ ISBN 978-960-7740-68-7

ebook ISBN 978-960-7740-69-4

Ο ΚΑΚΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΑΦΥΣΙΚΟ ΚΑΚΟ

Ένα όμορφο πρωί πέντε δασκάλες, με μάτια πολύχρω-

μα και δυο άνθη στα δάκτυλα των ποδιών τους, φώνα-

ξαν τον πρίγκιπα του σκότους για να του δώσουν τριά-

ντα αργυρά μάτια παιδιών. Πίστευαν ότι αυτή η πρά-

ξη τους έχει μέλλον, μα δεν έψαξαν να βρουν βάσιμο

λόγο για να θεμελιώσουν αυτήν τους την επιθυμία˙ εί-

ναι αβέβαιο το μέλλον.

Μετά από πολλές προσπάθειες, βρήκαν τον μεγάλο

κακό και του έδωσαν τα μάτια με το ζόρι. Αυτός όμως

δεν τα κράτησε, διότι ήταν σάπια.

Τα μάτια αυτά άφησε εις ενός δένδρου την κουφάλα

για να μην τα κράτα μαζί του και έφυγε για τον ανω-

κάτω κόσμο του.

Οι εποχές περνούσαν, η μόλυνση μολυνόταν, τα

φύλλα χαλούσαν και μια ήμερα που όλα ήταν ήρε-

μα, άνοιξε παράξενη θύρα στον ουρανό και πετάχτη-

κε από εκεί ένα μικρό κουτάκι με αυτιά γάιδαρου και

μύτη ελέφαντα. Το κουτάκι αυτό, πετάρισε, χωρίς φτε-

ρά, για λίγο και έπεσε πάνω στο κούφιο δένδρο με ζόρι

και πεποίθηση.

Όλη αυτή η κατάσταση είναι σαν μια όμορφη μηλιά

που σάπισε, όμως χωρίς τον φυσικό λόγο της ανακυ-

κλώσεως.

Πέρασαν πολλά χρονιά γεμάτα ζωή που αργώς γινό-

ταν αζωική, χάνοντας την αξία της από τα άτοπα ζητού-

μενα των λαών. Ο κακός, από την πλευρά του, άρχι-

σε να πιστεύει ότι δεν υπάρχει αληθινό κακό κατά την

ολική σημασία του.

ΕΓΡΑΨΑΝ ΠΟΙΗΤΕΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΚΟΥ

ΜΥΘΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΟΡΙΣΑΝ

68

ΤΗΝ ΦΕΥΓΑΛΕΑ ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ

ΣΑΝ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ

ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ...

Μα τι είναι όλ’ αυτά; Είναι πρωί. Τεράστιες στάμνες

άδειες, σιμά στην θάλασσα, μιλούν για το κρασί που

μέθυσε ανθρώπους -άλλοι νεκροί πια, άλλοι κοντεύ-

ουν...

Η ΝΥΚΤΑ ΑΡΓΑ ΑΠΛΩΝΕΙ

ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΥΦΑΝΤΑ

ΠΛΕΓΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΝΗ

ΤΩΝ ΜΕΣΟΓΑΛΑΞΙΑΚΩΝ ΝΕΦΕΛΩΜΑΤΩΝ

Τα αργυρά μάτια, που έμεναν μόνα στην κουφάλα

του μισόνεκρου δένδρου, άρχισαν (μετά από όλα τα

προηγούμενα) να περπατούν. Πέρασαν από βουνά,

από θάλασσα, από βράχια αιωρούμενα με φως γεμά-

της σελήνης και έφθασαν στις άκρες των μικρών σπη-

λαίων. Εκεί στα σπήλαια έφτιαξαν φυσαλίδες με τα δά-

κρυα τους και μια μικρή λίμνη που ονόμασαν Δακρίς.

Όλες αυτές, οι λίγες μα ώριμες προηγούμενες κα-

ταστάσεις, τους έδωσαν πείρα για να βαδίσουν τροπι-

κά και ιδιόμορφα στους πλανήτες. Άνοιξαν, λοιπόν,

τις πύλες των μεταδόσεων και ταξίδεψαν για να ‘βρουν

ορθό και δίκαιο λόγο ύπαρξης, πράγμα που δεν μπο-

ρούν να έχουν διότι έδωσαν λόγο στο να υπάρξει Η

ΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ...

ΑΘΗΝΑ - ΥΔΡΑ - ΠΟΡΟΣ - ΑΘΗΝΑ 1991 ΓΗ

ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ - ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟ 17

ebook ISBN 978-960-7740-34-2

book ISBN 978-960-7740-57-1

Μακρινές εικόνες

αναμνήσεις και παράξενα βαριά φτερά

που δεν μπορούν πια να σε βοηθήσουν να πετάξεις

να δείς τα εδάφη από ψηλά.

Κάποιος κακόβουλος κατασκευαστής

τα έφτιαξε με βαρύ μέταλλο και σου είπε

πως είναι ελαφρά σαν τα παλιά.

Εσύ νόμιζες ότι όλα μπορούν να φτιαχτούν απ’ όλους

αλλά έμαθες ότι μόνο μερικοί μπορούν να τα φτιάξουν όλα

όπως ήταν πριν χαλάσουν

και αυτοί είναι οι θεοί

–τα σύμβολα της Μητέρας Γης-

αυτοί που δεν υπάρχουν πια και έτσι όλα μένουν σπασμένα

αδιόρθωτα.

Αλλά και αν υπήρχαν όλοι αυτοί οι καλόβουλοι Θεοί της Γης

πάλι δεν θα έβλεπες από ψηλά

εκείνα τα δροσερά υψίπεδα

τις ωραίες μυρωδάτες κοιλάδες

τα δροσερά ποτάμια των βουνών

και τις ακτές τις θάλασσας.

Θα έβλεπες μαύρα κολλώδη υγρά και ξεραμένα κλαδιά νεκρά,

σπόρους θαμμένους κάτω από τις πόλεις

να αγωνίζονται μάταια να βγούν στο φως

να γίνουν δένδρα λουλούδια ή καρποί

να μοιράσουν γύρη

και να τραγουδήσουν τα λεπτοκαμωμένα

φτερωτά του ουρανού και να

παίξουν τα ζαρκάδια και όλα τα γοργόποδα

δροσιστούν στις λίμνες και τα ρυάκια.

Μήπως μέσα σε όλα αυτά τα καλώδια μπορείς να αγγίξεις

τα λεπτά δάκρυα χαράς που έχασες;

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ -ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΕΙΣ - ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΑΛΥΚΩΨ

ebook ISBN 978-960-7740-35-9

book ISBN 978-960-7740-56-4

ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟ 16

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Τρόμαξε τομάρι μου εσύ

Παράκρουση Α

Θα σας μιλήσω για κάτι που έγινε όταν ήταν πρά-

σινη η Φρίκη και έπαιζε στα λιβαδάκια των μουρ-

μουρικών ακτών. Τότε που όλα ήταν φιρδικίμηλα και

σκυρτά με μύτες λαχανιές. Τότε, καθώς πήγαιναν δύο

Φρόνιμες προς την παγίδα, έφυγε μία Γίδα κόκκινη

από το παρδαλό υφαντό της Αράχνης, η οποία έβοσκε

τ’ αρσενικά της σε τόπους σαν αυτόν εδώ, που βρίσκε-

ται τώρα αυτή εδώ, σαν αυτόν εδώ. Αυτόν που βρίσκε-

ται αυτή και τ’ αρσενικά της –ούφ!

<<Τί να κάνω;>> λέει η Αράχνη στο μυαλό της –αν

έχει. Αλλά δεν πήρε απάντηση και έτσι εγώ άρχισα

να γράφω γι’ αυτήν απλά, ξένα πράγματα. Αυτά τα

πράγματα άλλαζαν συνεχώς, καθώς θέλουν: Χρώμα-

τα, πράματα και θάμματα, που βγάζουν μυρουδιές

κρεμυδένιες και λευκές, όμοιες με φτύματα ανάρμο-

στων στα διδακτήρια της σημερινής Φρίκης, η οποία

είναι μαύρη –μη αυρή· χωρίς αύρα- και κατσαριδέ-

νια.

Δεν πέρασε μεγάλο διάστημα –με χώρο, χωρίς χρό-

νο, με πλανήτες, νεφελόματα και ένα γλυκό ‘Τού, Βά-

ζου με Φρίκη και φρικτή γεύση και όμορφα, ή άσχη-

μα, ματάκια πρώιμα και φθηνά- από τότε και ήλθε,

εδώ, ένα ιπτάμενο Φρικτόρφ από την Σιβηρία με αγά-

πη και Αρκούδες, χωρίς τομάρι –η Σιβηρία ήταν πολύ

ζεστή πιά· ραδιενεργή.

5

Παράκρουση Β

Κανένας ήταν εδώ για να δώσει λύση, έτσι και έγινε,

πάντα!… -όποιος έλαβε, έλαβε! Οι άλλοι άς λάβουν!

Τα Φρικομάγαρα, κάθε φορά που ερχόταν το Φως,

έλουαν το κύμα της ενέργειας για να το καταπραϋ-

νουν, όμως βάδιζαν άσκοπα και, τυφλά όπως ήταν,

πετούσαν το αίμα και τα έντερα στον τόπο γύρω, βά-

ζοντας σε δοκιμασία το μυαλό κάθε, τυχαίου, περα-

στικού κάτω από την σημαία…

Αμέσως μετά απ’ όλ’ αυτά, βγήκε ένας μεθυσμένος

από την τρύπα του και είπε δυνατά: <<Το άγαλμα

της Ελευθερίας χωρίς αμάλγαμα! Μισώ τα αυτοκίνη-

ταα!!! Άκουσε φίλε μου…>>, μου είπε και σταματή-

θηκα. <<…πρίν από χρόνια και άλλα πολλά, ήταν μία

κότα με πολ… -όχι! όχο! … οχιές>> είπε τρομαγμένος

και μετά από λίγο ξανάρχισε: <<…πριν από χρόνια…

ήταν μία κότα… ήταν μία πόλη που θαύ… -παφ-

πούφ! πάφ- …>> κάπνισε το τσιγάρο του και ξανάρ-

χισε: << Ήταν μιά πόλη που είχε… είχε… είχε… Ε,

φυσικά, ένα άγαλμα είχε, χωρίς αμάλγαμα, που το

έλεγαν Ελευθερία. Φτιαγμένο από πράσινη –φυσικά,

κακό πράσινο χρώμα- πέτρα άσχημη και κακιά, όσο

όλη η παρανοία που φυγαδεύει τον νού στην Κόλαση.

Ένας απ’ όλους τους ανθρώπους της πόλης αυτής,

καθήμενος κάθε βράδυ στην κορυφή δύο λόφων -πή-

γαινε και ερχόταν-, μάζευε κατάρες -αρές και κατά-

και τις φώναζε δυνατά προς τα σπίτια όλων αυτών

των κακόμοιριδων. Σήκωνε τα χέρια προς τον ουρα-

νό, αφήνοντας βαρύ το μένος να πάλεται διαστροφικό

και σκουληκιάρικα πεινασμένο για τροφή, αυτή των

νεκροταφείων που αγκαλιάζουν με την λίγδα τους τα

σώματα των νεκρών.

Αυτό το άγαλμα, λοιπόν, ήταν… ήταν…. ήταν ό,τι

καλύτερο στην πόλη. Καθόταν εκεί ακίνητο –ως άγαλ-

μα- και κοίταζε τον ορίζοντα. Όλοι το αγαπούσαν, το

λάτρευαν το αγαπούσαν, πολύ το φρόντιζαν, πάρα

6

πολύ το αγαπούσαν, πολύ το φρόντιζαν, πάρα πολύ το

αγαπούσαν και το αγαπούσαν τόσο πολύ, που γίνεται

βαρετή αυτή η αγάπη.

ΚΑΙ ΑΝ ΦΩΝΑΞΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΒΑΘΥ ΣΚΟΤΑΔΙ ΘΑ ΒΓΕΙ ΜΟΝΗ ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ - ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΚΑΙ ΑΝ ΦΩΝΑΞΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΒΑΘΥ ΣΚΟΤΑΔΙ

ΘΑ ΒΓΕΙ ΜΟΝΗ ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

EBOOK ISBN 978-960-7740-55-7

BOOK ISBN 978-960-7740-54-0

Νεοι Ελληνες Συγγραφείς Βιβλιο 15

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Οι επιθυμίες των ανθρώπων διαστρέφονται ανά

τακτά χρονικά διαστήματα.

Ο έρωτας μετατρέπεται σε:

Χρέος, μάθημα για το μέλλον,

αντιπαραθέσεις για να βρεθεί

ο ισχυρότερος, ξεχασμένα βιβλία,

δίσκοι μουσικής που δεν κόβονται στην μέση,

σπίτι που δεν μοιράζεται

και προτάσεις επιθυμιών

που δεν μπορούν πια

να γίνουν πραγματικότητα.

Αθήνα, Εξάρχεια

Παραλήρημα – Το Κοράκι -Από Ε.Α. Πόε

(Το κείμενο αυτό δεν είναι μετάφραση αλλά είναι ελεύθερη μεταγραφή μέρους

του ποιήματος του Ε. Α. Πόε με δικές μου προεκτά-

σεις νοημάτων)

Μιά φορά -μεσάνυχτα θλιβερά- καθώς ήμουν κα-

θηλωμένος εξασθενημένος και ανήσυχος ψάχνο-

ντας σε παράξενα ξεχασμένα βιβλία θρύλων, κα-

θώς ο ύπνος με καλούσε στις σκοτεινές απερίγρα-

πτές χώρες του. Ξαφνικά, μέσα από τα θολά αυτά

τοπία του, άκουσα λεπτοκτυπήματα στην θύρα του

δωματίου. Σαν ευγενικά κτυπήματα μου φάνηκαν

–<<Θά είναι κάποιος επισκέπτης...>> μουρμούρι-

σα <<…που κτυπά την θύρα ελαφρά –Μόνο αυτό

και τίποτε άλλο.>>

Ω, θυμάμαι ήταν κρύος Δεκέμβρης και χωριστά

κάθε στάχτη έσβηνε στα χέρια του Θανάτου και

νεκρή άφηνε το φάντασμά της στο ξύλινο πάτωμα.

Σφοδρά, με ζήλο επιθυμούσα την αυριανή ημέρα

–Μάταια να ξαναζήσω τις σκέψεις μου, να ξαναδώ

τα λυπηρά κείμενά μου για τον χαμό αυτής, της

λύπης για την χαμένη Ελεονόρα –Την σπάνια αυτή

και ελκυστική Κυρία που άγγελοι ονόμασαν.

Ανώνυμη πια εδώ, δεν θα ξανακουστεί το όνομά

της, ποτέ ξανά, από τα χείλη μου προς αυτήν να

ταξιδεύει απαλά ο ήχος, να την χαϊδεύει η φωνή

μου.

19

Και η μεταξένια γλυκιά λύπη αβέβαια, ανασφα-

λής σαν να έξυνε τα νύχια της στα πορφυρά υφά-

σματα του παραθύρου. Φοβίζοντάς ‘μέ, γεμίζοντάς

την ψυχή μου με τρομακτικές σκέψεις φανταστι-

κές που δεν είχα αισθανθεί ποτέ. Και για να στα-

ματήσω την ήττα της καρδιάς μου -να την ηρεμί-

σω- επαναλάμβανα <<Είναι μόνο ένας επισκέπτης

που ζητά να έλθει μέσα στο δωμάτιο μου. Κάποιος

αργοπορημένος επισκέπτης ζητά να μου μιλήσει

και θέλει να του επιτρέψω να έλθει μέσα. Είναι

αυτό και τίποτε άλλο.>>

Για λίγο η ψυχή μου δυναμώθηκε και χωρίς δι-

σταγμούς μίλησα δυνατά για να ακουστώ πίσω από

την θύρα: <<Κύριε ή Κυρία, αληθινά ζητώ συγνώ-

μη, αλλά η αλήθεια είναι πως κοιμόμουν ελαφρά

και εσείς ξαφνικά ήλθατε και κτυπήσατε ήπια, ευ-

γενικά την θύρα μου και σας βεβαιώνω πως σας

άκουσα και έρχομαι αμέσως ν’ ανοίξω...>>

Και άνοιξα την θύρα αλλά σκοτάδι βρήκα πίσω

από αυτήν και τίποτε άλλο. Κύτταξα βαθιά μέσα

στις ακαθόριστες σκιές του σκοταδιού, όσο η όρα-

σή μου επέτρεπε, χάθηκα μέσα του κάνοντας χι-

λιάδες σκέψεις απορημένος και φοβισμένος. Αλλά

η σιωπή ήταν συνεχής απροσδιόριστη, βαθιά και

στο σκοτάδι δεν είδα κανέναν. Μόνο αισθάνθηκα

την μιά λέξη –Ελεονόρα. Αυτό ψιθύρισα και εγώ

και η ηχώ επέστρεψε ψιθυριστά ξανά την λέξη.

Γύρισα πάλι στο δωμάτιο και αισθανόμουν την

20

ψυχή μου να καίγεται, να παραληρεί και να καί-

γεται.

Δεν πέρασε πολύς χρόνος και άκουσα πάλι τον

λεπτό κτύπο, αλλά ήταν πιο δυνατός σαν να προ-

σπαθούσε κάποιος να τρυπήσει το ξύλινο παράθυ-

ρο. <<Σίγουρα είναι κάτι στο πλέγμα, έξω, του πα-

ραθύρου. Ας δώ τι απειλή είναι και ας ερευνήσω

το μυστήριο αυτό>>. Έμεινα λίγο ακίνητος, να αι-

σθανθώ δυνατός να τονωθεί η καρδιά μου και να

μπορέσω το μυστήριο αυτό να λύσω. <<Θά είναι ο

άνεμος και τίποτε άλλο>> σκέφτηκα. Άνοιξα από-

τομα το παραθυρόφυλλο και ένα απαλό ανέμισμα

φτερών με έφερε αντιμέτωπο με ένα εντυπωσιακό

κοράκι άγιων ημερών του παρελθόντος, το οποίο

πετάρισε γρήγορα μέσα στο δωμάτιο και γαντζώθη-

κε πάνω από την θύρα του δωματίου, στο άγαλμα

της Αθηνάς. Εκεί κάθισε και ακίνητο με κοίταξε.

Λίγο μετά το εβένινο αυτό φτερωτό μετέτρεψε την

θλιμμένη μου διάθεση σε λεπτό χαμόγελο, όσο

μου επιτρέπεται μέσα από την σοβαρότητα που αι-

σθανόμουν. Μίλησα στο αρπακτικό αστειευόμε-

νος, πως είναι έτσι άσχημο, απαίσιο Αρχαίο Κορά-

κι -τόλμησα να πώ- και τι ψάχνει μέσα στα Νυκτε-

ρινά Πέπλα που σκεπάζουν την Ακτή του Φωτός.

Ποιό είναι το αρχοντικό όνομά του ρώτησα, στης

νύχτας την Πλουτώνια Ακτή. Αλλά αυτό μου είπε

<<Ποτέ ξανά>>

Θαυμάζω αυτά τα αδέξια αρπακτικά, για να μην

21

δώσω σημασία στην τόσο απλή απάντηση, αν και

λίγα σημαίνει. Η φωνή αυτού μετέτρεπε την θλίψη

μου σε χαμόγελο. Ίσως κάποιος κύριός το φρόντιζε

και του έμαθε μόνο αυτήν την λέξη και την επανα-

λαμβάνει σαν θλιβερή ανάμνηση για τον χαμό του.

Ίσως η ανάμνηση αυτή έμεινε μόνο και την επανα-

λαμβάνει σαν να ξεψυχά.

Την θλίψη μου ξεχνώντας τράβηξα την καρέκλα

και κάθισα απέναντί του. Όμως καθώς η ώρα περ-

νούσε, πάλι χιλιάδες σκέψεις επέστρεφαν και βυ-

θιζόμουν ξανά ήρεμα στην θλίψη σκεπτόμενος για-

τί λέει τις λέξεις αυτές επίμονα σαν μακάβρια επα-

ναλαμβανόμενη ωδή, σαν μήνυμα θανάτου στο

σκοτάδι του δωματίου.

Γρίφος θα είναι, ναι, ίσως μήνυμα θανάτου και

κοιτώντας τα μάτια του ένοιωθα σαν να μου τρυ-

πούσε την καρδιά. Και βύθισα τα μάτια μου στα

φτερά του που έμοιαζαν με βελουδένια πορφυρά

από το φως της λάμπας και σκεφτόμουν ότι δεν

θα ξαπλώσω ποτέ πια μαζί με την αγαπημένη στα

απαλά σκεπάσματα δεν θα νοιώσω την ευτυχία

αυτή ποτέ ξανά.

Ξαφνικά γύρω άρχισε η ατμόσφαιρα του δωματί-

ου να βαραίνει από άρωμα λιβανιού, σαν θείος κα-

πνός που μοίραζαν άγγελοι σαν να μου έλεγαν να

βυθιστώ στο άρωμα αυτό και να την ξεχάσω. Αλλά

το εβένινο αρπακτικό έκραξε <<Ποτέ πιά.>>

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ - ΗΘΩΔΕΙΟΝ - ΨΙΘΥΡΟΙ ΓΙΑ ΝΕΚΡΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΗΘΩΔΕΙΟΝ

ΨΙΘΥΡΟΙ ΓΙΑ ΝΕΚΡΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ

ebook ISBN-978-960-7740-20-5

book ISBN-978-960-7740-28-1

Αναμνήσεις,

σκέψεις που σκοτώνουν κάθε τι

καθώς σκορπίζονται

σε παράξενους σκοτεινούς τόπους,

όπου τα σώματα έχουν ξυραφένια

καλύμματα έρωτα.

Το μίσος είναι απέραντο,

μοιάζει με δύναμη αγάπης

που δεν ολοκληρώνεται.

Δεν θα χαθούμε είπε ο θεός

-αν θυμάμαι καλά δεν τον είδα.

Δεν θα τον δει κανείς.

Η αγάπη που μας είπε

ότι είναι κάτι δυνατό,

που θα σώσει τον κόσμο,

δεν βρέθηκε,

μόνη και ατιμασμένη την είδα

να σέρνεται στα μουχλιασμένα υπόγεια

που κατασκευάζουν οι άνθρωποι

για να ικανοποιήσουν

τις παράξενες ορέξεις τους.

Οι φωνές των αρχαίων

μιλούν για παράξενα νύχια,

αυτά που είδαμε καλά

να σχίζουν τις σάρκες μας.

Πες μου αγαπητή,

μπορείς να είσαι κακιά,

πόσο κακιά μπορείς να γίνεις.

Είσαι, ας πούμε, μία άγνωστη όψη στο σκοτά-

δι των ορέξεων, αυτών που δεν μπόρεσες να ικα-

νοποιήσεις, χάθηκες λέγοντας πως όλα είναι ανά-

ξια και με κάποιες άκυρες απόψεις φίλων -μιας

και δεν είχες δικές σου- βρήκες παράξενες λύσεις

που δεν μπορούν να είναι λογικές. Τι θέλει να

πει ο ποιητής; θέλει μόνο να ακυρώσει ανούσιες

6

προτάσεις που δεν υπήρξαν άγνωστες σε πολλούς

προηγούμενους. Βασανίζεται το σκοτάδι μέσα

στις παράλογες σκιές του.

Θα μιλήσω πολλές φορές για αυτές.

Θα πιω το αίμα των χειρότερων πλασμάτων.

Θα γίνω η κακιά βδέλλα της άμορφης ψυχής

του χάους.

Θα χαλάσω την νόηση, κάνοντας την φωνή

φθαρμένη.

Καθαρό σκοτάδι, χωρίς λευκές ανταύγειες, στα

βάθη των χαμένων ψυχών. Αγάπη είναι κάθε πρά-

ξη που μπορεί να γίνει και φως και σκοτάδι που

μασουλάει για αιώνες μετά τα πτώματα και την

σκόνη που αφήνουν καθώς μοιράζονται πάνω στο

σώμα της μητέρας Γης.

ΕΡΙΝΝΥΕΣ - ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΕΡΙΝΝΥΕΣ - ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΒΙΒΛΙΟ ISBN 978-960-7740-53-3

ebook ISBN 978-960-7740-33-5

Αληκτώ -Ερινύες Α

Λαμπερό χρώμα –χρυσό-

κρέας σκόρπιο.

Φτερά διψασμένα για νέφη. Κρύωνα.

Φοβερό βράδυ –Ω Δία.

Δρεπάνια, φτυάρια σκόρπια·

θλιβερά προαισθήματα προσμένουν

–κατάρα στους περαστικούς-

αυτοφυές χρυσάφι

που ξεδιψούν οι κυψελίδες του μυαλού.

Εσύ!… Όχι!

Όψη ωχρή, ματιά βαθιά –ραβδί.

Μεγαλόπρεπο ύφος

–είχε σαλέψει ο νους,

προς το παρόν τουλάχιστον.

…και ανηφορίζοντας,

αχνάρι ανθρώπου, βλέπεις;

Κράτησε το σχοινί.

Ένα δυο γλιστρήματα

–παραμερίστηκαν βράχια πολλά.

Λόφοι βαθιά χωμένοι σε σπηλιές…

Άκουσε…

Ανάσες κολασμένων ζητούν εσένα

οι μάγοι και οι μάγισσες να κάνουν τελετή

πετούν οι γύπες χαμηλά,

προμήνυμα για εσένα –ΣΑΠΙΟ-,

με ακούς;

Αλήθεια λέω, εσέ προσμένουν,

να! Εκεί! Είναι και Αυτός μαζί

και αυτός προσμένει,

όταν μάταια τα βλέμματά τους

ψάχνουν ψηλά, βλέπεις; ακούς;

τους μελαγχολικούς ήσκιους της Γης,

αυτούς που τρελαίνονται στην σιωπή,

συντρίβονται στις ρωμαϊκές κατακόμβες…

Άκου ένα σφύριγμα·

καμία έξοδος·

μάταια ψάχνει να βρεί καθρέπτη,

τα ασημένια μάτια του να δεί.

12

…τα λεοντάρια χωρίς δόντια πιά

–σαπίλα.

Η κλειδαρότρυπα απορροφά…

Χιλιάδες σημάδια από βήματα,

κη άλλα θύματα, νέοι θύτες.

Θα σπάσουν τα δόντια από το σφίξιμο,

όταν οι φωνές αυτών που θα πέφτουν

στα βαθύτερα πυρά της Κακίας

θα βουίξουν -άσκοπα όμως.

Ο ιερεύς εκεί ψηλά,

τείνει τα χέρια προς το σκοτάδι.

Χορεύουν τα βδελύγματα παχύρρευστα

και ανοίγουν οι πύλες της διαστρέβλωσης.

Οι γύπες θα ορμήξουν,

ύαινες θα ουρλιάξουν τραγούδια θανάτου.

Δόντια, ράμφη ξεσχίζουν –τα νιώθω.

Διάδρομος. Κυανοκίτρινο φως ομίχλης.

Κίτρινα παράθυρα σε τοίχους βλέπουν.

Πύλη ανοίγει νωχελικά, ανέγγιχτη…

Άρπες πλαγίαυλοι, κύμβαλα.

Σκοτάδι χύνεται, κάτι με αγγίζει

–καυτό- με αγκαλιάζει επίμονο.

Αργά… …

Με κυκλώνουν! –σκοτάδι!

Δύο κόκκινα μάτια, μόνο δυό.

Στόμα με χιλιάδες δόντια, αχνιστό.

Από το ανοικτό παράθυρο άκου…

Φύλλα κλαψουρίζουν.

Άκου κελάηδισμα μυρμηγκιών.

Τα πλάσματα της διεστραμμένης φαντασίας οργιάζουν.

Όλη η ένταση της φυγής

χάνεται μαζί με τα ουρλιακτά της άπληστης αιμοβορίας.

Τα χέρια μάτωσαν΄ όλες οι σκέψεις δεν μιλούν.

Όλα θρυμματίζονται.

Η σιωπή! Όλη αυτή η Σι-Ωπή!

τεντώνει τις αισθήσεις -Το σπήλαιο στροβιλίζεται.

Τα νύχια θρυμμάτισαν τα υφάσματα.

Αυτά τα βρόμικα υφαντά

που έδωσε η φαντασία σας.

Το δωμάτιο μου κατακόκκινο,

13

σαν να το έβαψαν με αίμα τα όνειρά μου.

Όλες οι καλόβουλες σκέψεις

δεν θα μπορούσαν τώρα να λυτρώσουν το μυαλό·

οι παρουσίες αισθητές, λυσσασμένες!

Κινήσεις αργές κλείνουν την σκέψη. Θέλω να φύγω.

Κοιτώ πίσω…

Τείχος· αποκλεισμός!

Τα μόρια του αέρα επιτίθενται, με σκοτώνουν.

Γιατί εσύ; θρέφω…

Θρέφω αγάπη΄ ρευστοποιούμαι.

Δεν αναπνέω…

Χορός, ο τελευταίος χορός

για την βασίλισσα ταραντούλα,

καθώς θα χάνομαι στο γεμάτο αράχνες

σπήλαιο της φωτιάς.

(Μην μιλήσεις τώρα για τους χαμένους έρωτες.

Θα χαθούν και αυτοί εκεί,

στην σκοτεινιά όπου θα χαθούν όλοι…

μα είναι ζωντανοί! Μπήγουν τα νύχια,

θέλουν να τραφούν από εσένα).

Μην μιλάς τώρα.

Βοή

Τεντώνομαι σαν γάτα.

Νιώθω κάτι να με πνίγει. Γιατί;

Υπερένταση. Βαδίζω προς τίποτε…

Σταματώ. Κοιτώ πίσω…

Παραισθήσεις!

Εννοιώθω ότι πρέπει να μάθω. Να μάθω τι;

Η μόνη ιδέα που υπάρχει στο μυαλό είναι ένας αριθμός, εί-

ναι μία αρμονία.

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΜΗ - ΟΝΕΙΡΟΧΟΕΙΟ

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΔΑΜΗ - ΟΝΕΙΡΟΧΟΕΙΟ

Δύο διηγήματα

Βιβλίο ISBN 978-960-7740-52-6 

ebook ISBN 978-960-7740-21-2

Ένα χρόνο μετά την εγκατάστασή μου στο σπίτι

αυτό, γνώρισα έναν παράξενο άνθρωπο, τον Λύ. Για

να ακριβολογώ, δεν τον γνώρισα, τον βρήκα πεσμέ-

νο στις ρίζες ενός ευκάλυπτου στο Άλσος. Τον βοή-

θησα να σηκωθεί και τον έφερα στο σπίτι. Όταν συ-

νήλθε συστηθήκαμε και μου είπε ότι μόλις τελείω-

σε τον κύκλο χημειοθεραπείας. Οι γιατροί του είπαν

ότι το νεόπλασμα νικήθηκε και μπορούσε να επι-

στρέψει στο σπίτι του.

<<Σε ποιό σπίτι να επιστρέψω>> μου είπε.

<<Δεν σου παραχώρησαν κάποιο κρατικό δωμά-

τιο; Κάτι… ένα χώρο, ένα κρεβάτι έξω>> ρώτησα.

<<Ναι, αλλά δεν μπορώ, δεν αντέχω όλα αυτά τα

κουτάκια με τα άφαντα μάτια που βλέπουν το πουλί

σου να αλλάζει τα υγρά και σου λένε αυτόματα ποιες

και πόσες ασθένειες έχεις ή πέρασες και τι πρέπει

να κάνεις για να σου περάσουν ή για να μην τις ξα-

ναποκτήσεις>>.

<<Όπως βλέπεις εδώ μέσα φίλε μου, ούτε και εγώ

αντέχω, γι’ αυτό πήρα αυτό το σπίτι. Δύσκολα βέ-

βαια, αλλά τους έπεισα>>.

<<Μάλιστα…>> είπε και κοίταξε γύρω σκεπτικός.

<<Θα τολμούσα, αν και δεν σε γνωρίζω καλά, να

σου προτείνω να μείνεις μαζί μου. Έχω χώρο στην

βιβλιοθήκη, αν δεν σε ενοχλεί η μυρουδιά των πα-

λαιών βιβλίων>>.

<<Η ιδέα σου δεν είναι άσχημη. Μπορώ να δε-

χτώ την πρόσκληση, την οποία περίμενα να μου

κάνεις και πιστεύω ότι δεν θα σου φανώ άχρηστος,

11

όπως είδα είσαι και εσύ πάνω από 30% κοντεύεις

70%…>> είπε συνωμοτικά.

<<Ναι, και ‘σύ;>> είπα ενθουσιασμένος, αλλά χω-

ρίς να του το δείξω.

<<Και όχι μόνο! Σε ξεπέρασα, είμαι σχεδόν 80%.

Τώρα που μιλάμε μπορεί να έχω ξεπεράσει να όρια

και όπως καταλαβαίνεις κινδυνεύω αν φτάσω 85%.

Επίσης η διαφορά λειτουργιών του αριστερού με το

δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι λιγότερη από

5%. Και τα δύο ημισφαίρια λειτουργούν με μικρο-

διαφορές -όπως μπορώ να σου δείξω κάνω κάθε τι

με άνεση και με τα δύο χέρια και μπορώ να διαβά-

σω από δεξιά προς αριστερά και αντιστρόφως όπως

και ανάποδα οριζόντια και γενικότερα μπορώ να

κάνω κάθε τι με άνεση και με τα δύο χέρια όπως και

να δώ κάθε τι από και προς όλες τις κατευθύνσεις.

Αν μου ζητήσουν να κάνω άλλη μία εξέταση ίσως να

μην με ξαναδείς>>.

<<Απ’ όσα μου λες, μπορώ να καταλάβω ότι είμα-

στε τυχεροί και οι δύο, διότι ο χώρος αυτός δεν έχει

ούτε ένα από αυτά τα σιχαμερά μάτια, αλλά ποτέ

μην είσαι σίγουρος…>>

<<Πες μου όμως, οι φίλοι, οι συγγενείς σου, η…>>

<<Μην κουράζεσαι άδικα>> του είπα, διακόπτο-

ντας την ερώτησή του <<Δεν έχω, ούτε σκοπεύω να

αποκτήσω. Οι περισσότεροι είναι προδότες και δεν

νομίζω ότι χρειάζομαι την βοήθειά τους. Αν θέλω

μπορώ να παραδοθώ και μόνος μου!>> είπα απο-

φασισμένος.

<<Ναι, αλλά πως εμένα με εμπιστεύεσαι, έτσι απλά

σε λίγες ώρες>>.

<<Πες πως έχω διαίσθηση φαινομενικά τυφλή.

12

Μου συμβαίνει συχνά και πάντα δεν πέφτω έξω.

Απόδειξη μπορεί να είναι και τ’ ότι ζώ σ’ αυτό το

σπίτι. Μιά ιδέα που ξεκίνησε χωρίς πολλές σκέψεις.

Και να, τώρα είναι αληθινή>>.

<<Μπορώ να πω ότι πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο

φιλικά με άλλον άνθρωπο σε τόσο λίγο διάστημα>>

είπε με ύφος απορημένο.

Καθίσαμε μερικές ώρες έτσι, μιλώντας για διάφο-

ρες εμπειρίες μας. Ο μοναχικός του χαρακτήρας

μου θύμισε σε πολλές περιπτώσεις τον δικό μου.

Κατάλαβα ότι και αυτός δεν έχει πολλούς φίλους.

Έτσι η απόφασή μου να του προτείνω να μείνει στο

σπίτι επιβεβαιώθηκε και την θεώρησα δεδομένη

από εκείνο το βράδυ. Πίστεψα ότι θα με βοηθούσε

σε κάτι που δεν μπόρεσα να περιγράψω αλλά το αι-

σθάνθηκα βλέποντάς τον.

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΒΙΒΛΙΟ ISBN 978-960-7740-51-9

ebook ISBN 978-960-7740-40-3

Αστείρευτες πορείες

Δεν στερεύουν οι πορείες

καθώς, πάντα όταν φυσάει, κλωνούνται

τα φύλλα των δένδρων.

Οι οφθαλμοί, αυτοί που δεν φαίνονται,

σε κυττούν ασταμάτητα·

δεν χάθηκες, ποτέ,

όταν έπρεπε νά είσαι εδώ.

Αφάνταστο φαινόμενο η όψη τ’ ουρανού,

καθώς καλύπτει

τον σκοτεινό κόσμο των άστρων,

σχήματα -πολύπλοκες μορφές υδρατμών,

κύκλοι της ατμόσφαιρας, αερικά-

παίζουν, μαθαίνουν, ελίσσονται

ασταμάτητα.

Οι αισθήσεις· πίδακες

ύμνοι προς την ανωτάτη φύση -νοημοσύνη.

Κρύβονται τα χέρια βυθιζόμενα στην θάλασσα

και αν δεν μιλούν ανθρώπινα οι πόλεις του βυθού

είναι πλείστως ευνόητα τα μηνύματα· άφωνες -δι-

αφορετικές, θα ειπώ καλώς- φράσεις σαν φυσαλί-

δες γρήγορες.

Γλαύκωψ Στέφανος

ΕΛΕΥΣΙΣ ΕΡΙΔΑΣ 

-Τρίπτυχον-

και

ΕΦΙΑΛΤΗΣ

-Οπτική ποίηση-

ISBN 978-960-7740-

ebook ISBN 978-960-7740-41-0

Φωνές

από την χώρα των πηγών

ψιθυρίζουν.

Τα χρώματα της μητέρας Γης

κρύβονται βαθιά,

έως το τέλος κάθε άγνωστης εποχής

ακούστηκαν.

Πολλές φορές οι ψίθυροι

είναι δυνατότεροι θαρρώ

από κάθε κραυγή,

θεού ή ανθρώπων.

Ναι, οι φωνές αυτές

είναι ανθών -ίσως.

Αμέσως μετά τους ψιθύρους

χωρίστηκαν από γύρω πολλές σκιές

από σημεία σιωπής,

8

αρχίζοντας κινήσεις ρυθμικές

μέσα στον ερχομό της νύχτας.

Αν έβλεπες αυτές,

ή θα έχανες κάθε φόβο,

ή θα γινόσουν παγερή ύπαρξη

στα χέρια της Σιωπής.

Μπορώ να ειπώ ότι

όλα όμοια με χοηχώ.

Μέσα από τους ψιθύρους

βγαίνουν αρμονικοί ηχηροί,

λεπτοφτιαγμένοι.

Είναι αυτοί οι μόνοι

που καθαροί ακούγονται.

Ένας όλων

είπε με καθαρή φωνή

παίζοντας με την ματιά

την λύουσα:

<< Κρατώ στα χέρια

μία εύμορφη νέρινη στάλα,

βαδίζοντας προς κάθε ονειρικό τοπίο.

Εσείς από εδώ μπορείτε να φέρετε

την ματιά σας ως εκεί;

9

Εδώ, όπου κρατώ

την ηχηρή αυτή σταλίδα.

Γιατί;

τώρα που ο άνεμος μπορεί

να μοιράσει τα ερωτικά αρώματα

δεν είσαι εδώ όψη αγαπημένη.

Λέω απλά ότι κρατώ

πολλές στιγμές ερωτικές.

Μα αυτή η πράξη

στην μνήμη δυναμώνει

την επιθυμία τόσο πολύ,

που θα μπορούσα να βρεθώ

με άλλη ερωμένη,

νομίζοντας ότι είμαστε μαζί

και παίζουμε με την αφή·

μιλώντας για ονειρικά τοπία,

θέλοντας ανάσες καθαρές,

σαν ψύχος ήρεμο

να κυλήθουν ολόγυρα εδώ.

Άφησε λοιπόν κάθε σκέψη,

βγάλε κάθε κάλυμμα βαρύ

απ’ όλα τα σημεία των πτυχών,

αυτών που εσένα ποιούν.

10

Σαν να είσαι η λάμψη όλων

μίλησε ήρεμη, απλά.

Όχι δεν θέλω να μιλήσω

για ερωτικές κακώσεις,

για ανάσες μελανές.

Βλέπω, σαν να λέω,

κάτι λαμπρότερο εκεί,

όπου τελειώνει η υαλάδα των νερών.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΛΑΥΚΩΨ

Ευχές από την Κόλαση με Αγάπη

-Έριδα Κάκιστου Λόγου - Μονόλογος της Μέγαιρας-

Ένα ποίημα 70 σελίδες 1990-2009

Βιβλίο ISBN 978-960-7740-50-2

ebook ISBN 978-960-7740-36-6

Στραβές οι λέξεις, σαν τα γυριστά κέρατα

των τεράτων που φέρνουν

τα αδηφάγα Σαγόνια της Κόλασης,

πνιγηρές, ερπόμενες, σαν η μάνα του Κέρβερου

που τρέφεται με μύγες σαν εσάς. Στην Κόλαση!

Στην Κόλαση! να λυπηθείς ποιόν; και γιατί;

Ω!... γαλήνη! εις τα βάθη της σιωπής ας λυθούν

ύπουλες λέξεις που σαν τελετή θα ακουστούν

παρμένη από τον άνεμο για να να μοιραστούν

ίσα στον κάθε χολερό θνητό!... προς όλους!!

Νά είμαι η λύπη γεννήθηκα, η σφαγερή

που θέλει από τα βάθη της ψυχής της

να θάψει όλα τα πλάσματα εσάς

σαν ο χαοτικώς πεινασμένος θύτης της Κόλασης

πτωχοί και χαμηλοί άνθρωποι.

11

Μούσα κακιά, μα δίκαια και άσπλαχνη, Ω Μέγαιρα!

Από τα βάθη της ψυχής

σαν οι Εριννύες με ένα σώμα

όλα τα κακόβουλα και ερπετικά λόγια

προς εσάς θα ’ρθούν άμοιροι,

θα σκάψουν τον πόνο για να τον ερεθίσουν

και να πονά περίσσια όταν θα ακούγεται

κρυφός μέσα εις τα σκοτάδια του Ονείρου.

Λέξεις πλεγμένες με τα Ταρτάρων φίδια.

Φωνές εκκωφαντικές, στρεβλές με κακία,

που σπάνε τις φλέβες

και δίνουν λανθασμένες πληροφορίες

στον νωτιαίο μυελό.

Να! Εκεί! Η εκδίκηση από τα άστρα

θα πέσει για να νεκρώσει τα κύτταρα

και, θνητέ, τι θα μπορείς να πεις;

σαν τώρα, άκου, που η Κακία αναβλύζει

και σαν εβένινα πλέγματα οι έννοιες

θα ριζωθούν εις τα βαθύτερα σημεία

της χλιδερής σκέψης σου.

Οι Εφιάλτες των Μύθων και οι γόνοι τους

είναι η μέλλουσα που εύχομαι να έχεις τροφή.

Πατούν τα πόδια τωρανά βλέπω

εις τα μαυρισμένα μάγαρα της Γης

που όταν ζούσαν οι αρχαίοι τα είχε κρύψει

για να μην εσέ βλάψουν. Ω χαμηλότερε.

Μα τώρα αυτά έντυσαν την σκέψη

και οι φθόγγοι κακόφωνοι σπέρνονται

όταν γίνονται λόγια

βοές από την Κόλαση αφέθηκαν φανερές

να σπάσουν τάχθηκαν τα νεύρα.

12

Εκεί ψηλά σαν θα κυττάξεις

είναι οι λάμες κοφτερές

μπηγμένες ‘στην κορυφή

με σειρά άγνωστη σαν να χαράζουν

αόρατες για τους θνητούς κατάρες

πάνω ‘στο χώμα που αργά ή γρήγορα

θα τους ροφήσει ηθελόμενο να τραφεί.

Γλαυκωψ Στέφανος

ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΑΟΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ

ebook ISBN 978-960-7740-37-3

Βιβλίο ISBN 978-960-7740-48-9

Αν βάλεις τέσσερα σκούρα χρώματα γύρω από τα

μάτια δεν θα δύνασαι να δεις το αίμα. Σίγουρα,

δεν θα βλέπεις τις λίμνες της φθοράς, θα αισθάνε-

σαι απόλυτος και τα ταξιδεύεις στη Γη προβάλλο-

ντας το μεγαλείο της μαύρης ψυχής σου, που φα-

νερώνεται λευκή. Όμως θα αισθάνεσαι τα χέρια

δεμένα. Αισθάνθηκες ποτέ;… Πολλές φορές βρί-

σκεις και κάνεις ακριβώς ό,τι θέλεις. Πράγμα που

σου στερεί πολλά. Λες ότι δεν σου προσφέρουν

θαλπωρή και αισθάνεσαι έρμαιο. Δεν γνωρίζω κά-

ποιον ικανό να σου την προσφέρει. Τελικά, εσύ

προσφέρεις θαλπωρή και φροντίδα; Ποιος δύνα-

ται να κάνει κάτι; Η άνοιξη, γύρω, αναπτύσσεται

και αισθάνεσαι κάτι να παγιδεύει τις πράξεις σου.

Πιστεύεις ότι αυτό έχει σχέση με την απουσία του

θηλυκού. Όταν, τελικά, έρχεται αυτό, το θηλυκό,

στη ζωή σου, αμέσως αρχίζουν παράνοιες, πιέσεις

και πολλά άλλα.

Απ’ όταν δεν είναι εδώ, αυτός που θέλουμε, μας

λείπει, η απουσία του λυπεί. Και σαν τι είναι ικα-

νή να δώσει η μνήμη; Οποίος έχει δυνατότητα

να αναπληρώσει. Χάσιμο προς τα όνειρα λοιπόν,

προς την ανέμων χώρα, προς τις κοιλάδες των γα-

λάζιων φτερωτών. Εκεί δεν αισθάνεσαι μόνος. Τον

τόπο αυτόν, πολλοί τον ονομάζουν σχιζοφρένεια.

Αν στρίψουμε τα φθαρμένα, αν τα σκοτώσου-

με, θ’ ανασάνουμε ελεύθεροι, θα βρούμε νέες λέ-

ξεις, θα αισθανθούμε πλουσιότεροι. Ίσως, μερι-

κοί από εμάς, ανακαλύψουν, την ομορφιά να θε-

ωρούν άκυρες όλες τις κακοτοπιές, την ομορφιά

των εμποδίων.

Εικόνες.

Φωνές από το βάθος της σιγαλιαστής κόρης.

Αρώματα από την άβυσσο. Το τραπέζι στην θέση

του. Ένα, μοναχικό, γλυπτό, έξω. Τα φύλλα ψι-

θυρίζουν θυμίζοντας την αξία του χαδιού μιας νε-

ράιδας.

Μείνε στη γη του ονείρου,

πάντα εκεί ψηλά,

ερωτικές πηγές αναζητώντας.

Κι αν δυναμώσουν τα ποιήματα,

αδύνατοι, πάντα, οι άνθρωποι

εις την άκρη του γκρεμού,

πάνω από την μαγευτική κοιλάδα

με τα αρώματα και το φως των άστρων

-λατρέψτε την σελήνη

τους παιδισμούς του κλειδοκύμβαλου

και τις γλυπτές πέτρες

από τον άνεμο.

<<Αγάπη μου>> άκουσα να ηχεί

>>Σε μάγεψα με κύματα

αλός, φωτιάς, γης και ανέμου

και έγειρες, τώρα πιά,

χωρίς γαμψά νύχια

στο στήθος ζητώντας

νέες γεύσεις.

Ποιότητες που έχασες

στην άβυσσο λαβυρίνθου

στεγνών σκέψεων, στείρων.

Δετές σκόρπιες σκέψεις.

Αν όλα, όσα μας συμβαίνουν, ήταν ζωή και θέ-

ληση, θα φτάναμε στην άκρη τ’ ουρανού.

Η ΑΡΓΩ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΕ ΕΝΑΣ ΝΑΥΑΓΟΣ

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Η ΑΡΓΩ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΕ ΕΝΑΣ ΝΑΥΑΓΟΣ

έκδοση σε βιβλίο και ebook

ΒΙBΛΙΟ ISBN 978-960-7740-49-6

e-book ISBN 978-960-7740-24-3

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Του Θωμά Μιχαλιέρη

Ο συγγραφέας ξεγυμνώνει την αργοναυτική

εκστρατεία για να μας αποσπάσει απ’ τη δου-

λεία μιας πραγματικότητας που καθορίζει το

μέλλον και τον τρόπο σκέψης. Θέλει μέσω της

γνώσης να μας φέρει με τα αιώνια περιεχόμε-

να και από εκεί στην ελευθερία. Ζητά να ξα-

ναβρούμε τους εαυτούς μας δίχως να είμαστε

αιχμάλωτοι της καθημερινής σκοπιμότητας

και της ταραχής του παρόντος. Να διακρί-

νουμε ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να εί-

μαστε δυνάμει της σχέσης με το υπερβατικό.

Ο συγγραφέας μας αναφέρει ότι όσοι βρίσκο-

νται μέσα στο πλοίο της Αργούς του Ιάσονα

πιστεύουν ότι η ελευθερία βρίσκεται στους

κόλπους της εξουσίας της Αργούς η οποία μέ-

νει σε αλληλουχία με το παρελθόν το οποίο

έχει μεταμορφωθεί .

Ο συγγραφέας πιστεύει ότι ο άνθρωπος μπο-

ρεί ν’ αλλάξει ελεύθερα, να <<πλάσει>> κα-

λύτερο άνθρωπο γι’ αυτό ο ίδιος γίνεται λιπο-

τάκτης της Αργούς για να μας μεταφέρει μέσα

στο δικό του πλοίο και να μας αποκαλύψει με

την ειλικρίνεια του πάθους του μέσα από την

κάθε λέξη του βιβλίου του έναν δρόμο που

οδηγεί στην διοργάνωση του ψυχισμού.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Στον τίτλο τού βιβλίου του <<Η Αργώ όπως

6

την είδε ένας ναυαγός>> θα δούμε την αφε-

τηρία για τις σχέσεις που υφίσταται ο συγ-

γραφέας ανάμεσα στην εξουσία του Ιάσο-

να και της δικής του αλήθειας. Μας λέει ότι

όσοι βρίσκονται μέσα στο πλοίο του Ιάσονα

η ύπαρξη τους επιβάλλεται για συγκεκριμέ-

νους σκοπούς. Αλλά για να μπούμε στη σκέ-

ψη του συγγραφέα πρέπει να διασχίσουμε τις

πύλες του πεπρωμένου με μια μόνιμη εσωτε-

ρική μεταβολή του καθένα από εμάς, σε συν-

θήκες ολότελα καινούργιες, στο φως της λο-

γικής αλήθειας που υπερίπταται μέσα στο

άπειρο διάστημα του πνεύματος.

Πραγματικά οι σκέψεις του συγγραφέα εί-

ναι πάνω απ’ τις έννοιες του κράτους ή του

έθνους αφού κάθε χώρα έχει μια ιδιαίτε-

ρη όψη, συνδεδεμένη με τις παραδόσεις αυ-

τής της χώρας και με τα καθήκοντα της κα-

θορισμένα από το ιστορικό παρελθόν. Σήμε-

ρα όσοι ακολουθούν τον Ιάσονα στηρίζονται

στο ιστορικό παρελθόν, χωρίς να διακρίνουν

το αληθινό από το ψεύτικο. Χαρακτηριστικά

αναγράφει: <<Η αλήθεια είναι κάτι άλλο από

όσα μάθαμε από τους προγόνους μας, διότι

και οι αλήθεια αλλάζει αναλόγως με τις ανά-

γκες κάθε εποχής>>. Και οι άνθρωποι είναι

αναγκασμένοι να επιμένουν με πείσμα στις

θέσεις τους <<Νομίζω ότι όλοι γίναμε γλοιώ-

δη πλάσματα, που ψάχνοντας το δίκαιο και

το φως των άγνωστων δυνάμεων της δημι-

7

ουργίας, για κάποιο λόγο χαθήκαμε σε ση-

μεία όπου δεν μπορούμε να δούμε την αλή-

θεια και την τελειότητα>>. Συνεπώς εξαιτίας

του ανταγωνισμού των κομμάτων που δεν σέ-

βονται την αλληλεγγύη, οδηγούν τους ανθρώ-

πους σε αυτοκαταστροφή <<Άφαντες πόλεις

κάτω από το σαπιζόμενο χώμα ετοιμάζουν τον

σκοτεινό τόπο να μοιάζει με ό,τι πλέον φωτει-

νό για να δικαιούνται να κρατήσουν τις ψυ-

χές στο σκοτάδι>>. Έτσι από την στιγμή που

δεν υπάρχει αλληλεγγύη και βλέπουν οι άν-

θρωποι ως δρόμο σωτηρίας κάθε επιχείρη-

μα που μπορεί να υπερισχύσει την αντίθετη

άποψη, η ψυχή των ανθρώπων έγινε τυφλή

και το πνεύμα κουφό <<Άραγε θα μάθουμε

επιτέλους τι είναι αυτό που ονομάζουμε φως

- απέραντη γαλήνη της ψυχής>>.

Ο συγγραφέας θέτει το εξής ερώτημα <<για-

τί ψάχνεις να ανακαλύψεις σκιές από παλιές

σου σκέψεις σκιές να τις σώσεις>>, <<Γιατί να

μην είναι αλλιώς πιο καθαρά και ίσια;>>

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΡΕΟΝΤΩΝ ΕΡΩΤΕΣ ΘΑΥΜΑΖΟΜΕΝΟΙ

Έκδοση σε βιβλίο και σε e-book

e-book ISBN 978-960-7740-32-8

book ISBN 978-960-7740-47-2

ΑΜΕΡΕΣ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ

ΕΝ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΙΔ

ΚΑΘΕ ΜΕΓΕΘΟΣ

ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ

ΔΕΜΕΝΟ ΑΡΜΟΝΙΚΟ

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ

ΟΥΣΙΩΔΕΣ ΣΥΝΕΧΕΣ

ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΑΛΛΑ ΕΝΝΟΗΤΕΟ

ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΦΟΡΜΗ

ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΝΕΑ

ΠΑΛΑΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ

ΓΙΝΟΜΕΝΑ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΑ

ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΑΕΙ

ΚΟΡΥΦΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΕΣ

Η ΑΡΑΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΥΚΝΩΝ

ΚΑΘΕ ΑΡΑΙΟ ΚΑΙ ΠΥΚΝΟΤΕΡΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΑΙΟΤΕΡΟ

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΥΚΝΟ

ΚΑΙ ΠΥΚΝΟΤΕΡΟ

ΤΟ ΑΤΕΛΕΣ ΓΙΝΟΜΕΝΟ

ΑΙΤΙΑ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ

ΡΕΟΥΣΑ ΠΑΝΤΑ

ΜΙΑ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΕΣ ΑΙΤΙΕΣ

ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΕΛΑΦΡΙΕΣ

ΠΡΟΔΗΛΕΣ ΑΛΛΑ ΑΦΑΝΤΕΣ