ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΛΑΥΚΩΨ

Ευχές από την Κόλαση με Αγάπη

-Έριδα Κάκιστου Λόγου - Μονόλογος της Μέγαιρας-

Ένα ποίημα 70 σελίδες 1990-2009

Βιβλίο ISBN 978-960-7740-50-2

ebook ISBN 978-960-7740-36-6

Στραβές οι λέξεις, σαν τα γυριστά κέρατα

των τεράτων που φέρνουν

τα αδηφάγα Σαγόνια της Κόλασης,

πνιγηρές, ερπόμενες, σαν η μάνα του Κέρβερου

που τρέφεται με μύγες σαν εσάς. Στην Κόλαση!

Στην Κόλαση! να λυπηθείς ποιόν; και γιατί;

Ω!... γαλήνη! εις τα βάθη της σιωπής ας λυθούν

ύπουλες λέξεις που σαν τελετή θα ακουστούν

παρμένη από τον άνεμο για να να μοιραστούν

ίσα στον κάθε χολερό θνητό!... προς όλους!!

Νά είμαι η λύπη γεννήθηκα, η σφαγερή

που θέλει από τα βάθη της ψυχής της

να θάψει όλα τα πλάσματα εσάς

σαν ο χαοτικώς πεινασμένος θύτης της Κόλασης

πτωχοί και χαμηλοί άνθρωποι.

11

Μούσα κακιά, μα δίκαια και άσπλαχνη, Ω Μέγαιρα!

Από τα βάθη της ψυχής

σαν οι Εριννύες με ένα σώμα

όλα τα κακόβουλα και ερπετικά λόγια

προς εσάς θα ’ρθούν άμοιροι,

θα σκάψουν τον πόνο για να τον ερεθίσουν

και να πονά περίσσια όταν θα ακούγεται

κρυφός μέσα εις τα σκοτάδια του Ονείρου.

Λέξεις πλεγμένες με τα Ταρτάρων φίδια.

Φωνές εκκωφαντικές, στρεβλές με κακία,

που σπάνε τις φλέβες

και δίνουν λανθασμένες πληροφορίες

στον νωτιαίο μυελό.

Να! Εκεί! Η εκδίκηση από τα άστρα

θα πέσει για να νεκρώσει τα κύτταρα

και, θνητέ, τι θα μπορείς να πεις;

σαν τώρα, άκου, που η Κακία αναβλύζει

και σαν εβένινα πλέγματα οι έννοιες

θα ριζωθούν εις τα βαθύτερα σημεία

της χλιδερής σκέψης σου.

Οι Εφιάλτες των Μύθων και οι γόνοι τους

είναι η μέλλουσα που εύχομαι να έχεις τροφή.

Πατούν τα πόδια τωρανά βλέπω

εις τα μαυρισμένα μάγαρα της Γης

που όταν ζούσαν οι αρχαίοι τα είχε κρύψει

για να μην εσέ βλάψουν. Ω χαμηλότερε.

Μα τώρα αυτά έντυσαν την σκέψη

και οι φθόγγοι κακόφωνοι σπέρνονται

όταν γίνονται λόγια

βοές από την Κόλαση αφέθηκαν φανερές

να σπάσουν τάχθηκαν τα νεύρα.

12

Εκεί ψηλά σαν θα κυττάξεις

είναι οι λάμες κοφτερές

μπηγμένες ‘στην κορυφή

με σειρά άγνωστη σαν να χαράζουν

αόρατες για τους θνητούς κατάρες

πάνω ‘στο χώμα που αργά ή γρήγορα

θα τους ροφήσει ηθελόμενο να τραφεί.

Γλαυκωψ Στέφανος

ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΑΟΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ

ebook ISBN 978-960-7740-37-3

Βιβλίο ISBN 978-960-7740-48-9

Αν βάλεις τέσσερα σκούρα χρώματα γύρω από τα

μάτια δεν θα δύνασαι να δεις το αίμα. Σίγουρα,

δεν θα βλέπεις τις λίμνες της φθοράς, θα αισθάνε-

σαι απόλυτος και τα ταξιδεύεις στη Γη προβάλλο-

ντας το μεγαλείο της μαύρης ψυχής σου, που φα-

νερώνεται λευκή. Όμως θα αισθάνεσαι τα χέρια

δεμένα. Αισθάνθηκες ποτέ;… Πολλές φορές βρί-

σκεις και κάνεις ακριβώς ό,τι θέλεις. Πράγμα που

σου στερεί πολλά. Λες ότι δεν σου προσφέρουν

θαλπωρή και αισθάνεσαι έρμαιο. Δεν γνωρίζω κά-

ποιον ικανό να σου την προσφέρει. Τελικά, εσύ

προσφέρεις θαλπωρή και φροντίδα; Ποιος δύνα-

ται να κάνει κάτι; Η άνοιξη, γύρω, αναπτύσσεται

και αισθάνεσαι κάτι να παγιδεύει τις πράξεις σου.

Πιστεύεις ότι αυτό έχει σχέση με την απουσία του

θηλυκού. Όταν, τελικά, έρχεται αυτό, το θηλυκό,

στη ζωή σου, αμέσως αρχίζουν παράνοιες, πιέσεις

και πολλά άλλα.

Απ’ όταν δεν είναι εδώ, αυτός που θέλουμε, μας

λείπει, η απουσία του λυπεί. Και σαν τι είναι ικα-

νή να δώσει η μνήμη; Οποίος έχει δυνατότητα

να αναπληρώσει. Χάσιμο προς τα όνειρα λοιπόν,

προς την ανέμων χώρα, προς τις κοιλάδες των γα-

λάζιων φτερωτών. Εκεί δεν αισθάνεσαι μόνος. Τον

τόπο αυτόν, πολλοί τον ονομάζουν σχιζοφρένεια.

Αν στρίψουμε τα φθαρμένα, αν τα σκοτώσου-

με, θ’ ανασάνουμε ελεύθεροι, θα βρούμε νέες λέ-

ξεις, θα αισθανθούμε πλουσιότεροι. Ίσως, μερι-

κοί από εμάς, ανακαλύψουν, την ομορφιά να θε-

ωρούν άκυρες όλες τις κακοτοπιές, την ομορφιά

των εμποδίων.

Εικόνες.

Φωνές από το βάθος της σιγαλιαστής κόρης.

Αρώματα από την άβυσσο. Το τραπέζι στην θέση

του. Ένα, μοναχικό, γλυπτό, έξω. Τα φύλλα ψι-

θυρίζουν θυμίζοντας την αξία του χαδιού μιας νε-

ράιδας.

Μείνε στη γη του ονείρου,

πάντα εκεί ψηλά,

ερωτικές πηγές αναζητώντας.

Κι αν δυναμώσουν τα ποιήματα,

αδύνατοι, πάντα, οι άνθρωποι

εις την άκρη του γκρεμού,

πάνω από την μαγευτική κοιλάδα

με τα αρώματα και το φως των άστρων

-λατρέψτε την σελήνη

τους παιδισμούς του κλειδοκύμβαλου

και τις γλυπτές πέτρες

από τον άνεμο.

<<Αγάπη μου>> άκουσα να ηχεί

>>Σε μάγεψα με κύματα

αλός, φωτιάς, γης και ανέμου

και έγειρες, τώρα πιά,

χωρίς γαμψά νύχια

στο στήθος ζητώντας

νέες γεύσεις.

Ποιότητες που έχασες

στην άβυσσο λαβυρίνθου

στεγνών σκέψεων, στείρων.

Δετές σκόρπιες σκέψεις.

Αν όλα, όσα μας συμβαίνουν, ήταν ζωή και θέ-

ληση, θα φτάναμε στην άκρη τ’ ουρανού.