ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
ΔΑΜΗ - ΟΝΕΙΡΟΧΟΕΙΟ
Δύο διηγήματα
Βιβλίο ISBN 978-960-7740-52-6
ebook ISBN 978-960-7740-21-2
Ένα χρόνο μετά την εγκατάστασή μου στο σπίτι
αυτό, γνώρισα έναν παράξενο άνθρωπο, τον Λύ. Για
να ακριβολογώ, δεν τον γνώρισα, τον βρήκα πεσμέ-
νο στις ρίζες ενός ευκάλυπτου στο Άλσος. Τον βοή-
θησα να σηκωθεί και τον έφερα στο σπίτι. Όταν συ-
νήλθε συστηθήκαμε και μου είπε ότι μόλις τελείω-
σε τον κύκλο χημειοθεραπείας. Οι γιατροί του είπαν
ότι το νεόπλασμα νικήθηκε και μπορούσε να επι-
στρέψει στο σπίτι του.
<<Σε ποιό σπίτι να επιστρέψω>> μου είπε.
<<Δεν σου παραχώρησαν κάποιο κρατικό δωμά-
τιο; Κάτι… ένα χώρο, ένα κρεβάτι έξω>> ρώτησα.
<<Ναι, αλλά δεν μπορώ, δεν αντέχω όλα αυτά τα
κουτάκια με τα άφαντα μάτια που βλέπουν το πουλί
σου να αλλάζει τα υγρά και σου λένε αυτόματα ποιες
και πόσες ασθένειες έχεις ή πέρασες και τι πρέπει
να κάνεις για να σου περάσουν ή για να μην τις ξα-
ναποκτήσεις>>.
<<Όπως βλέπεις εδώ μέσα φίλε μου, ούτε και εγώ
αντέχω, γι’ αυτό πήρα αυτό το σπίτι. Δύσκολα βέ-
βαια, αλλά τους έπεισα>>.
<<Μάλιστα…>> είπε και κοίταξε γύρω σκεπτικός.
<<Θα τολμούσα, αν και δεν σε γνωρίζω καλά, να
σου προτείνω να μείνεις μαζί μου. Έχω χώρο στην
βιβλιοθήκη, αν δεν σε ενοχλεί η μυρουδιά των πα-
λαιών βιβλίων>>.
<<Η ιδέα σου δεν είναι άσχημη. Μπορώ να δε-
χτώ την πρόσκληση, την οποία περίμενα να μου
κάνεις και πιστεύω ότι δεν θα σου φανώ άχρηστος,
11
όπως είδα είσαι και εσύ πάνω από 30% κοντεύεις
70%…>> είπε συνωμοτικά.
<<Ναι, και ‘σύ;>> είπα ενθουσιασμένος, αλλά χω-
ρίς να του το δείξω.
<<Και όχι μόνο! Σε ξεπέρασα, είμαι σχεδόν 80%.
Τώρα που μιλάμε μπορεί να έχω ξεπεράσει να όρια
και όπως καταλαβαίνεις κινδυνεύω αν φτάσω 85%.
Επίσης η διαφορά λειτουργιών του αριστερού με το
δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι λιγότερη από
5%. Και τα δύο ημισφαίρια λειτουργούν με μικρο-
διαφορές -όπως μπορώ να σου δείξω κάνω κάθε τι
με άνεση και με τα δύο χέρια και μπορώ να διαβά-
σω από δεξιά προς αριστερά και αντιστρόφως όπως
και ανάποδα οριζόντια και γενικότερα μπορώ να
κάνω κάθε τι με άνεση και με τα δύο χέρια όπως και
να δώ κάθε τι από και προς όλες τις κατευθύνσεις.
Αν μου ζητήσουν να κάνω άλλη μία εξέταση ίσως να
μην με ξαναδείς>>.
<<Απ’ όσα μου λες, μπορώ να καταλάβω ότι είμα-
στε τυχεροί και οι δύο, διότι ο χώρος αυτός δεν έχει
ούτε ένα από αυτά τα σιχαμερά μάτια, αλλά ποτέ
μην είσαι σίγουρος…>>
<<Πες μου όμως, οι φίλοι, οι συγγενείς σου, η…>>
<<Μην κουράζεσαι άδικα>> του είπα, διακόπτο-
ντας την ερώτησή του <<Δεν έχω, ούτε σκοπεύω να
αποκτήσω. Οι περισσότεροι είναι προδότες και δεν
νομίζω ότι χρειάζομαι την βοήθειά τους. Αν θέλω
μπορώ να παραδοθώ και μόνος μου!>> είπα απο-
φασισμένος.
<<Ναι, αλλά πως εμένα με εμπιστεύεσαι, έτσι απλά
σε λίγες ώρες>>.
<<Πες πως έχω διαίσθηση φαινομενικά τυφλή.
12
Μου συμβαίνει συχνά και πάντα δεν πέφτω έξω.
Απόδειξη μπορεί να είναι και τ’ ότι ζώ σ’ αυτό το
σπίτι. Μιά ιδέα που ξεκίνησε χωρίς πολλές σκέψεις.
Και να, τώρα είναι αληθινή>>.
<<Μπορώ να πω ότι πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο
φιλικά με άλλον άνθρωπο σε τόσο λίγο διάστημα>>
είπε με ύφος απορημένο.
Καθίσαμε μερικές ώρες έτσι, μιλώντας για διάφο-
ρες εμπειρίες μας. Ο μοναχικός του χαρακτήρας
μου θύμισε σε πολλές περιπτώσεις τον δικό μου.
Κατάλαβα ότι και αυτός δεν έχει πολλούς φίλους.
Έτσι η απόφασή μου να του προτείνω να μείνει στο
σπίτι επιβεβαιώθηκε και την θεώρησα δεδομένη
από εκείνο το βράδυ. Πίστεψα ότι θα με βοηθούσε
σε κάτι που δεν μπόρεσα να περιγράψω αλλά το αι-
σθάνθηκα βλέποντάς τον.
