ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΜΗ - ΟΝΕΙΡΟΧΟΕΙΟ

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΔΑΜΗ - ΟΝΕΙΡΟΧΟΕΙΟ

Δύο διηγήματα

Βιβλίο ISBN 978-960-7740-52-6 

ebook ISBN 978-960-7740-21-2

Ένα χρόνο μετά την εγκατάστασή μου στο σπίτι

αυτό, γνώρισα έναν παράξενο άνθρωπο, τον Λύ. Για

να ακριβολογώ, δεν τον γνώρισα, τον βρήκα πεσμέ-

νο στις ρίζες ενός ευκάλυπτου στο Άλσος. Τον βοή-

θησα να σηκωθεί και τον έφερα στο σπίτι. Όταν συ-

νήλθε συστηθήκαμε και μου είπε ότι μόλις τελείω-

σε τον κύκλο χημειοθεραπείας. Οι γιατροί του είπαν

ότι το νεόπλασμα νικήθηκε και μπορούσε να επι-

στρέψει στο σπίτι του.

<<Σε ποιό σπίτι να επιστρέψω>> μου είπε.

<<Δεν σου παραχώρησαν κάποιο κρατικό δωμά-

τιο; Κάτι… ένα χώρο, ένα κρεβάτι έξω>> ρώτησα.

<<Ναι, αλλά δεν μπορώ, δεν αντέχω όλα αυτά τα

κουτάκια με τα άφαντα μάτια που βλέπουν το πουλί

σου να αλλάζει τα υγρά και σου λένε αυτόματα ποιες

και πόσες ασθένειες έχεις ή πέρασες και τι πρέπει

να κάνεις για να σου περάσουν ή για να μην τις ξα-

ναποκτήσεις>>.

<<Όπως βλέπεις εδώ μέσα φίλε μου, ούτε και εγώ

αντέχω, γι’ αυτό πήρα αυτό το σπίτι. Δύσκολα βέ-

βαια, αλλά τους έπεισα>>.

<<Μάλιστα…>> είπε και κοίταξε γύρω σκεπτικός.

<<Θα τολμούσα, αν και δεν σε γνωρίζω καλά, να

σου προτείνω να μείνεις μαζί μου. Έχω χώρο στην

βιβλιοθήκη, αν δεν σε ενοχλεί η μυρουδιά των πα-

λαιών βιβλίων>>.

<<Η ιδέα σου δεν είναι άσχημη. Μπορώ να δε-

χτώ την πρόσκληση, την οποία περίμενα να μου

κάνεις και πιστεύω ότι δεν θα σου φανώ άχρηστος,

11

όπως είδα είσαι και εσύ πάνω από 30% κοντεύεις

70%…>> είπε συνωμοτικά.

<<Ναι, και ‘σύ;>> είπα ενθουσιασμένος, αλλά χω-

ρίς να του το δείξω.

<<Και όχι μόνο! Σε ξεπέρασα, είμαι σχεδόν 80%.

Τώρα που μιλάμε μπορεί να έχω ξεπεράσει να όρια

και όπως καταλαβαίνεις κινδυνεύω αν φτάσω 85%.

Επίσης η διαφορά λειτουργιών του αριστερού με το

δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι λιγότερη από

5%. Και τα δύο ημισφαίρια λειτουργούν με μικρο-

διαφορές -όπως μπορώ να σου δείξω κάνω κάθε τι

με άνεση και με τα δύο χέρια και μπορώ να διαβά-

σω από δεξιά προς αριστερά και αντιστρόφως όπως

και ανάποδα οριζόντια και γενικότερα μπορώ να

κάνω κάθε τι με άνεση και με τα δύο χέρια όπως και

να δώ κάθε τι από και προς όλες τις κατευθύνσεις.

Αν μου ζητήσουν να κάνω άλλη μία εξέταση ίσως να

μην με ξαναδείς>>.

<<Απ’ όσα μου λες, μπορώ να καταλάβω ότι είμα-

στε τυχεροί και οι δύο, διότι ο χώρος αυτός δεν έχει

ούτε ένα από αυτά τα σιχαμερά μάτια, αλλά ποτέ

μην είσαι σίγουρος…>>

<<Πες μου όμως, οι φίλοι, οι συγγενείς σου, η…>>

<<Μην κουράζεσαι άδικα>> του είπα, διακόπτο-

ντας την ερώτησή του <<Δεν έχω, ούτε σκοπεύω να

αποκτήσω. Οι περισσότεροι είναι προδότες και δεν

νομίζω ότι χρειάζομαι την βοήθειά τους. Αν θέλω

μπορώ να παραδοθώ και μόνος μου!>> είπα απο-

φασισμένος.

<<Ναι, αλλά πως εμένα με εμπιστεύεσαι, έτσι απλά

σε λίγες ώρες>>.

<<Πες πως έχω διαίσθηση φαινομενικά τυφλή.

12

Μου συμβαίνει συχνά και πάντα δεν πέφτω έξω.

Απόδειξη μπορεί να είναι και τ’ ότι ζώ σ’ αυτό το

σπίτι. Μιά ιδέα που ξεκίνησε χωρίς πολλές σκέψεις.

Και να, τώρα είναι αληθινή>>.

<<Μπορώ να πω ότι πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο

φιλικά με άλλον άνθρωπο σε τόσο λίγο διάστημα>>

είπε με ύφος απορημένο.

Καθίσαμε μερικές ώρες έτσι, μιλώντας για διάφο-

ρες εμπειρίες μας. Ο μοναχικός του χαρακτήρας

μου θύμισε σε πολλές περιπτώσεις τον δικό μου.

Κατάλαβα ότι και αυτός δεν έχει πολλούς φίλους.

Έτσι η απόφασή μου να του προτείνω να μείνει στο

σπίτι επιβεβαιώθηκε και την θεώρησα δεδομένη

από εκείνο το βράδυ. Πίστεψα ότι θα με βοηθούσε

σε κάτι που δεν μπόρεσα να περιγράψω αλλά το αι-

σθάνθηκα βλέποντάς τον.

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΒΙΒΛΙΟ ISBN 978-960-7740-51-9

ebook ISBN 978-960-7740-40-3

Αστείρευτες πορείες

Δεν στερεύουν οι πορείες

καθώς, πάντα όταν φυσάει, κλωνούνται

τα φύλλα των δένδρων.

Οι οφθαλμοί, αυτοί που δεν φαίνονται,

σε κυττούν ασταμάτητα·

δεν χάθηκες, ποτέ,

όταν έπρεπε νά είσαι εδώ.

Αφάνταστο φαινόμενο η όψη τ’ ουρανού,

καθώς καλύπτει

τον σκοτεινό κόσμο των άστρων,

σχήματα -πολύπλοκες μορφές υδρατμών,

κύκλοι της ατμόσφαιρας, αερικά-

παίζουν, μαθαίνουν, ελίσσονται

ασταμάτητα.

Οι αισθήσεις· πίδακες

ύμνοι προς την ανωτάτη φύση -νοημοσύνη.

Κρύβονται τα χέρια βυθιζόμενα στην θάλασσα

και αν δεν μιλούν ανθρώπινα οι πόλεις του βυθού

είναι πλείστως ευνόητα τα μηνύματα· άφωνες -δι-

αφορετικές, θα ειπώ καλώς- φράσεις σαν φυσαλί-

δες γρήγορες.

Γλαύκωψ Στέφανος

ΕΛΕΥΣΙΣ ΕΡΙΔΑΣ 

-Τρίπτυχον-

και

ΕΦΙΑΛΤΗΣ

-Οπτική ποίηση-

ISBN 978-960-7740-

ebook ISBN 978-960-7740-41-0

Φωνές

από την χώρα των πηγών

ψιθυρίζουν.

Τα χρώματα της μητέρας Γης

κρύβονται βαθιά,

έως το τέλος κάθε άγνωστης εποχής

ακούστηκαν.

Πολλές φορές οι ψίθυροι

είναι δυνατότεροι θαρρώ

από κάθε κραυγή,

θεού ή ανθρώπων.

Ναι, οι φωνές αυτές

είναι ανθών -ίσως.

Αμέσως μετά τους ψιθύρους

χωρίστηκαν από γύρω πολλές σκιές

από σημεία σιωπής,

8

αρχίζοντας κινήσεις ρυθμικές

μέσα στον ερχομό της νύχτας.

Αν έβλεπες αυτές,

ή θα έχανες κάθε φόβο,

ή θα γινόσουν παγερή ύπαρξη

στα χέρια της Σιωπής.

Μπορώ να ειπώ ότι

όλα όμοια με χοηχώ.

Μέσα από τους ψιθύρους

βγαίνουν αρμονικοί ηχηροί,

λεπτοφτιαγμένοι.

Είναι αυτοί οι μόνοι

που καθαροί ακούγονται.

Ένας όλων

είπε με καθαρή φωνή

παίζοντας με την ματιά

την λύουσα:

<< Κρατώ στα χέρια

μία εύμορφη νέρινη στάλα,

βαδίζοντας προς κάθε ονειρικό τοπίο.

Εσείς από εδώ μπορείτε να φέρετε

την ματιά σας ως εκεί;

9

Εδώ, όπου κρατώ

την ηχηρή αυτή σταλίδα.

Γιατί;

τώρα που ο άνεμος μπορεί

να μοιράσει τα ερωτικά αρώματα

δεν είσαι εδώ όψη αγαπημένη.

Λέω απλά ότι κρατώ

πολλές στιγμές ερωτικές.

Μα αυτή η πράξη

στην μνήμη δυναμώνει

την επιθυμία τόσο πολύ,

που θα μπορούσα να βρεθώ

με άλλη ερωμένη,

νομίζοντας ότι είμαστε μαζί

και παίζουμε με την αφή·

μιλώντας για ονειρικά τοπία,

θέλοντας ανάσες καθαρές,

σαν ψύχος ήρεμο

να κυλήθουν ολόγυρα εδώ.

Άφησε λοιπόν κάθε σκέψη,

βγάλε κάθε κάλυμμα βαρύ

απ’ όλα τα σημεία των πτυχών,

αυτών που εσένα ποιούν.

10

Σαν να είσαι η λάμψη όλων

μίλησε ήρεμη, απλά.

Όχι δεν θέλω να μιλήσω

για ερωτικές κακώσεις,

για ανάσες μελανές.

Βλέπω, σαν να λέω,

κάτι λαμπρότερο εκεί,

όπου τελειώνει η υαλάδα των νερών.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΛΑΥΚΩΨ

Ευχές από την Κόλαση με Αγάπη

-Έριδα Κάκιστου Λόγου - Μονόλογος της Μέγαιρας-

Ένα ποίημα 70 σελίδες 1990-2009

Βιβλίο ISBN 978-960-7740-50-2

ebook ISBN 978-960-7740-36-6

Στραβές οι λέξεις, σαν τα γυριστά κέρατα

των τεράτων που φέρνουν

τα αδηφάγα Σαγόνια της Κόλασης,

πνιγηρές, ερπόμενες, σαν η μάνα του Κέρβερου

που τρέφεται με μύγες σαν εσάς. Στην Κόλαση!

Στην Κόλαση! να λυπηθείς ποιόν; και γιατί;

Ω!... γαλήνη! εις τα βάθη της σιωπής ας λυθούν

ύπουλες λέξεις που σαν τελετή θα ακουστούν

παρμένη από τον άνεμο για να να μοιραστούν

ίσα στον κάθε χολερό θνητό!... προς όλους!!

Νά είμαι η λύπη γεννήθηκα, η σφαγερή

που θέλει από τα βάθη της ψυχής της

να θάψει όλα τα πλάσματα εσάς

σαν ο χαοτικώς πεινασμένος θύτης της Κόλασης

πτωχοί και χαμηλοί άνθρωποι.

11

Μούσα κακιά, μα δίκαια και άσπλαχνη, Ω Μέγαιρα!

Από τα βάθη της ψυχής

σαν οι Εριννύες με ένα σώμα

όλα τα κακόβουλα και ερπετικά λόγια

προς εσάς θα ’ρθούν άμοιροι,

θα σκάψουν τον πόνο για να τον ερεθίσουν

και να πονά περίσσια όταν θα ακούγεται

κρυφός μέσα εις τα σκοτάδια του Ονείρου.

Λέξεις πλεγμένες με τα Ταρτάρων φίδια.

Φωνές εκκωφαντικές, στρεβλές με κακία,

που σπάνε τις φλέβες

και δίνουν λανθασμένες πληροφορίες

στον νωτιαίο μυελό.

Να! Εκεί! Η εκδίκηση από τα άστρα

θα πέσει για να νεκρώσει τα κύτταρα

και, θνητέ, τι θα μπορείς να πεις;

σαν τώρα, άκου, που η Κακία αναβλύζει

και σαν εβένινα πλέγματα οι έννοιες

θα ριζωθούν εις τα βαθύτερα σημεία

της χλιδερής σκέψης σου.

Οι Εφιάλτες των Μύθων και οι γόνοι τους

είναι η μέλλουσα που εύχομαι να έχεις τροφή.

Πατούν τα πόδια τωρανά βλέπω

εις τα μαυρισμένα μάγαρα της Γης

που όταν ζούσαν οι αρχαίοι τα είχε κρύψει

για να μην εσέ βλάψουν. Ω χαμηλότερε.

Μα τώρα αυτά έντυσαν την σκέψη

και οι φθόγγοι κακόφωνοι σπέρνονται

όταν γίνονται λόγια

βοές από την Κόλαση αφέθηκαν φανερές

να σπάσουν τάχθηκαν τα νεύρα.

12

Εκεί ψηλά σαν θα κυττάξεις

είναι οι λάμες κοφτερές

μπηγμένες ‘στην κορυφή

με σειρά άγνωστη σαν να χαράζουν

αόρατες για τους θνητούς κατάρες

πάνω ‘στο χώμα που αργά ή γρήγορα

θα τους ροφήσει ηθελόμενο να τραφεί.

Γλαυκωψ Στέφανος

ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΑΟΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ

ebook ISBN 978-960-7740-37-3

Βιβλίο ISBN 978-960-7740-48-9

Αν βάλεις τέσσερα σκούρα χρώματα γύρω από τα

μάτια δεν θα δύνασαι να δεις το αίμα. Σίγουρα,

δεν θα βλέπεις τις λίμνες της φθοράς, θα αισθάνε-

σαι απόλυτος και τα ταξιδεύεις στη Γη προβάλλο-

ντας το μεγαλείο της μαύρης ψυχής σου, που φα-

νερώνεται λευκή. Όμως θα αισθάνεσαι τα χέρια

δεμένα. Αισθάνθηκες ποτέ;… Πολλές φορές βρί-

σκεις και κάνεις ακριβώς ό,τι θέλεις. Πράγμα που

σου στερεί πολλά. Λες ότι δεν σου προσφέρουν

θαλπωρή και αισθάνεσαι έρμαιο. Δεν γνωρίζω κά-

ποιον ικανό να σου την προσφέρει. Τελικά, εσύ

προσφέρεις θαλπωρή και φροντίδα; Ποιος δύνα-

ται να κάνει κάτι; Η άνοιξη, γύρω, αναπτύσσεται

και αισθάνεσαι κάτι να παγιδεύει τις πράξεις σου.

Πιστεύεις ότι αυτό έχει σχέση με την απουσία του

θηλυκού. Όταν, τελικά, έρχεται αυτό, το θηλυκό,

στη ζωή σου, αμέσως αρχίζουν παράνοιες, πιέσεις

και πολλά άλλα.

Απ’ όταν δεν είναι εδώ, αυτός που θέλουμε, μας

λείπει, η απουσία του λυπεί. Και σαν τι είναι ικα-

νή να δώσει η μνήμη; Οποίος έχει δυνατότητα

να αναπληρώσει. Χάσιμο προς τα όνειρα λοιπόν,

προς την ανέμων χώρα, προς τις κοιλάδες των γα-

λάζιων φτερωτών. Εκεί δεν αισθάνεσαι μόνος. Τον

τόπο αυτόν, πολλοί τον ονομάζουν σχιζοφρένεια.

Αν στρίψουμε τα φθαρμένα, αν τα σκοτώσου-

με, θ’ ανασάνουμε ελεύθεροι, θα βρούμε νέες λέ-

ξεις, θα αισθανθούμε πλουσιότεροι. Ίσως, μερι-

κοί από εμάς, ανακαλύψουν, την ομορφιά να θε-

ωρούν άκυρες όλες τις κακοτοπιές, την ομορφιά

των εμποδίων.

Εικόνες.

Φωνές από το βάθος της σιγαλιαστής κόρης.

Αρώματα από την άβυσσο. Το τραπέζι στην θέση

του. Ένα, μοναχικό, γλυπτό, έξω. Τα φύλλα ψι-

θυρίζουν θυμίζοντας την αξία του χαδιού μιας νε-

ράιδας.

Μείνε στη γη του ονείρου,

πάντα εκεί ψηλά,

ερωτικές πηγές αναζητώντας.

Κι αν δυναμώσουν τα ποιήματα,

αδύνατοι, πάντα, οι άνθρωποι

εις την άκρη του γκρεμού,

πάνω από την μαγευτική κοιλάδα

με τα αρώματα και το φως των άστρων

-λατρέψτε την σελήνη

τους παιδισμούς του κλειδοκύμβαλου

και τις γλυπτές πέτρες

από τον άνεμο.

<<Αγάπη μου>> άκουσα να ηχεί

>>Σε μάγεψα με κύματα

αλός, φωτιάς, γης και ανέμου

και έγειρες, τώρα πιά,

χωρίς γαμψά νύχια

στο στήθος ζητώντας

νέες γεύσεις.

Ποιότητες που έχασες

στην άβυσσο λαβυρίνθου

στεγνών σκέψεων, στείρων.

Δετές σκόρπιες σκέψεις.

Αν όλα, όσα μας συμβαίνουν, ήταν ζωή και θέ-

ληση, θα φτάναμε στην άκρη τ’ ουρανού.