Αποδείξεις άτοπες

Κάποτε οι αποικιοκράτες αποφάσισαν για να εκπολιτίσουν τις φυλές να αρχίσουν να παίζουν Σαιξπηρ στην Αφρική και όλοι οι παρευρισκόμενοι καθώς έβλεπαν τις παραστάσεις γελούσαν. Οι διοργανωτές απορούσαν και σκεφτόντουσαν πως είναι απολίτιστοι. Ρώτησαν τους ακροατές πως είναι δυνατόν να γελάμε με αυτά τα θεατρικά. Οι περισσότεροι απάντησαν <<Μας φαίνονται γελοία διότι αν κυττάξουμε γύρω στα δάση και τα φτερωτά και τα άλλα ζώα και την φύση, όλα φαίνονται θαυμάσια!>> και όλα αυτά μας φαίνονται γελοία. Παρομοίως γελούσαν και οι ιθαγενείς της σημερινής Αμερικης, όταν οι παπάδες τους έλεγαν για την Παρθενο-γέννηση. <<Ρώτα την γυναίκα μου πως γίνεται>> είπε ένας Απάτσι. Σήμερα πρέπει να αποδειξουμε κάτι τέτοια, το πως γίνονται τα παιδιά, στα ομοφυλόφυλα ζευγάρια και στους νέους νομοθέτες του πλανήτη και στους επιστημονες. Επίσης να αποδείξουμε πως δεν γίνεται ένας σπόρος φυτού να έχει copyright και δεν γίνεται να πωλείται δέκα euro ο ένας. Όπως επίσης και στους σκηνοθέτες ταινιών αλλά και σε πολλούς συγγραφείς, πως γίνεται κάποιος να κάνει όλα αυτά τα όσα μας δείχνουν χωρίς να εργάζεται και να τον κυνηγούν οι εφορίες οι λογαρισμοί και πολλά άλλα τα οποία όλοι γνωρίζουμε ανεξαρτήτως ερωτικών ορέξεων ή πλούτου. Έχει οριστεί από πολλούς μελετητές της ιστορίας πως αυτο το οποίο σήμερα ονομάζουμε πολιτισμό είναι σε decadence και παρομοίως όπως πολλοί άλλοι πολιτισμοί ήρθαν και αφανίστηκαν αργά ή γρήγορα, είχαν παρόμοια κρούσματα και παρόμοιοι λόγοι θεωρούνται αυτοί οι οποίοι τους αφάνισαν. Σωζόντουσαν μόνοι όσοι δεν ανακατευόντουσαν με όλα αυτά τα παρανοικά πράγματα, τις διχόνοιες και τους πολέμους και κρυβόντουσαν στα βουνά ή όπου αλλού μακριά από όλα αυτά. Πρέπει να αποδείξουμε πως το ναι είναι ναι και το όχι όχι και πως δεν πετάνε οι γάιδαροι. Πως θα αποδείξουμε πως δεν έχουμε φαγητό στο τραπέζι με παροχή υπηρεσιών προέδρους και οικονομολόγους! αλλά με προσωπική και συλλογική εργασία καλλιέργειας παραγωγής και συλλογής. Πως θα αποδειξουμε ότι όλοι όσοι ζούμε στις πόλεις πρέπει να είμαστε φίλοι και γνωστοί και να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο αλλιώς δεν πρέπει να ζούμε όλοι μαζί στην ίδια πόλη.
ΓΛΑΥΚΩΨ 2019