Μ'ΑΚΟΥΣ; - ΠΑΥΛΟΥ Ι. ΠΑΥΛΙΔΗ

Μ'ΑΚΟΥΣ; - ΠΑΥΛΟΥ Ι. ΠΑΥΛΙΔΗ

ISBN 978-960-7740-64-9

ebook ISBN 978-960-7740-65-6

Μ'ΑΚΟΥΣ; - ΠΑΥΛΟΥ Ι. ΠΑΥΛΙΔΗ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

ΑΝΗΧΗΣΗ

Η μουσική του ανέμου σε οκτάβες ανήκου-

στες, που ανθρώπινο αυτί δεν κατάλαβε χωρίς

τη διαμεσολαβητική μηχανή και μια δασκά-

λα πιάνου που φάλτσαρε μονίμως (λες κι ήταν

δημόσιος υπάλληλος) τον ρυθμό στο «τσιγγο-

λελέτα πράσινη βιολέτα».

Έπειτα το απαξίωσε για να ερμηνεύσει Ραχ-

μάνινοφ. Κολάκευε τον εαυτό της, με μιαν έν-

νοια.

Κι ας λένε οι Παριζιάνοι πως αλλάξανε τον

αέρα του κόσμου –κι ας έχουν το δίκιο τους-

οι μελλοντολόγοι αποφάσισαν πως ο αριθμός

των ασθματικών του πλανήτη θα μεγιστοποι-

ηθεί. Οι φράντσοι πρέπει κάποια στιγμή να

αποχωρίσουν από αυτή τη ζωή και αν δε μπο-

ρούν από μόνοι τους, να βάλουμε κι εμείς ένα

χεράκι να τους βοηθήσουμε. Δε γίνεται να συ-

νεχίσουν να ζουν με κίνδυνο να αποτρελαθεί

και ο τελευταίος λογικός άνθρωπος από τις

ιδέες τους.

Κι ούτε σας είπε κανείς τίποτα κι ούτε θα

σας πει. Ούτε εγώ θα σας πω. Να απευθύνε-

τε την ερώτηση στους εναλλασσόμενους εξαρ-

χειώτες και όχι στους εξαρχειώτες του συνε-

χούς διότι οι δεύτεροι κάνουν διακοπές στη

σύνδεση όπως ακριβώς το ηλεκτρικό φως. Ρω-

τήστε τον Τέσλα για τις λεπτομέρειες.

Όμως «όπως κι αν ειπωθεί, πάλι θα φύγει

12

σαν πουλί, πάλι θα φτερουγίσει» άκουσα να

απαγγέλλει με ολύμπια ψυχραιμία, τραγουδι-

στής σε λουλουδάδικο της εθνικής της Μάγχης

(ως εκεί έχει φτάσει η χάρη μας). Και παρόλα

αυτά, η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί

έφυγε το ένα αυτί από το πλαστικό της λαγου-

δάκι, με την ίδια βαρύτητα λυγμού που κλαίει

μια μάνα το χαμό του παιδιού της κι ένας άν-

θρωπος το μέλλον του.

<<Μη στεναχωριέσαι Ελενίτσα, θα πάρουμε

άλλο>> παρηγορεί ο πατέρας της, που έτσι κι

ίσως μόνο έτσι, επαληθεύει την ιδιότητά του.

Να μοιραστούν επειγόντως φυλλάδια τυπω-

μένα σε ιλουστρασιόν χαρτί.

Να τα μοιράζουν οι νέοι σε κάθε φανάρι όλου

του πλανήτη, αφού προηγουμένως έχουν βά-

ψει το πρόσωπό τους με κάρβουνο, σε περί-

πτωση που είναι άσπροι. Τα φυλλάδια τι θα

γράφουν πάνω; Τίποτα. Θα είναι κατάλευκα

για να δηλωθεί εμφανώς και χωρίς πιθανότη-

τα παρερμήνευσης, πως κάθε είδους διαμαρ-

τυρία στον πλανήτη είναι ένας απλός χαβα-

λές. Τότε και μόνο τότε ο Σαίξπηρ θα προσθέ-

σει το λαϊκό «τι τα θες τα μεγαλεία;» στο στό-

μα του Μάκμπεθ, ο οποίος έριξε ένα κέρμα στο

πηγάδι, έκανε την ευχή του σαν καλός κύριος

και από την πολύ προσπάθεια του να τραβήξει

το κέρμα πίσω (λες και το κέρμα σχετίζεται με

την ευχή), έπεσε και ο ίδιος στο πηγάδι κι από

τότε έχει να τον δει ο ήλιος. Σαίξπηρ χασάπη

του Μάκμπεθ.

Κι ο πρόεδρος της βουλής, έχει στα δεξιά του

τους δεξιούς και στα αριστερά του τους αριστε-

ρούς. Οι δεξιοί έχουν τους αριστερούς στα δε-

ξιά τους και οι αριστεροί τους δεξιούς στα αρι-

στερά τους. Χαμός. Εδώ γίνεται χαμός και εσύ

νομίζεις πως ο ήλιος ανεβαίνει από την ανατο-

λή και κατεβαίνει στη δύση. «Ναι, καλά» που

λέω κι εγώ.

Η ανθρωπότητα είναι που μυημένη ολόκλη-

ρη στον κυνισμό, κυνηγάει την ουρά της.

Ω λα λα!!!