ΕΡΩΤΕΣ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ -Θωμά Μιχαλιέρη Σελίδα για το βιβλίο από εκδόσεις ΙΣΗΓΟΡΙΑ

Ο καθηγητής έγινε έξω φρενών την ημέρα που τον εγκατέλειψε η φοιτήτριά του. Από το χαζό και κατάπληχτο βλέμμα του συμπέραινες ότι ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί της. Εκείνη, την τελευταία φορά που επικοινώνησε μαζί του τού είπε στο τηλέφωνο πως το πτυχίο της σ’ εκείνον το χρωστούσε. Όταν την ρώτησε στο τηλέφωνο αν υπάρχει άλλος άνδρας στην ζωή της, του απάντησε «ναι». Αυτό φάνηκε να τον απογοήτευσε. Δεν είχε βάλλει στο νου του πως ήταν πολύ μεγάλος για να τον ερωτευτεί η φοιτήτριά του, που ήταν πάρα πολύ νέα. Αισθάνθηκε ότι τον εκμεταλλεύτηκε. Δεν θ’ απορούσε κανένας αν έβλεπε τα δώρα που της είχε κάνει. Έδειξε πάρα πολύ ενδιαφέρον στις ανάγκες της φοιτήτριάς του, που με γκρινιάρικο τρόπο απαιτούσε. Για την Ειρήνη δεν είχε σημασία πως θα τελείωνε όλο εκείνο με τον καθηγητή της.

Στη Θήβα εργάστηκε προσωρινά σε ένα λογιστικό γραφείο, βοηθούσε στην συμπλήρωση φορολογικών δηλώσεων μέχρι να προκηρυχθεί κάποιος διαγωνισμός για να δώσει εξετάσεις. Ενώ παράλληλα οι θειάδες της ψάχνανε για γαμπρό και φώναζαν σε όλους τους τόνους: «Είναι σεμνό κορίτσι. Στο Πανεπιστήμιο δεν γνώριζε άλλο δρόμο, παρά μόνο σπίτι - σχολείο – σπίτι». Στο λογιστικό γραφείο δούλευε οχτάωρο ή ακόμα και υπερωρίες, έξι ημέρες την εβδομάδα, αλλά χωρίς ασφάλιση και από μισθό ελάχιστα. Όταν κάποια στιγμή είπε στον εργοδότη της για κανονικό μισθό και ασφάλιση, τότε εκείνος της είπε: «Όταν τελειώσει το διάστημα της εκπαίδευσης και προσαρμογής σου στο περιβάλλον εργασίας!». Η Ειρήνη εργαζόταν 9 μήνες στο γραφείο και όμως εκείνος δεν κατέβαλε κανονικά τον μισθό της και τις ασφαλιστικές εισφορές της. Έτσι, δεν συνέχισε να δουλεύει με την αόρατη υπόσχεση του εργοδότη της: «Κάνε υπομονή, θα δούμε αργότερα το οικονομικό σου θέμα». Τον κατήγγειλε στην επιθεώρηση εργασίας με αποτέλεσμα να έρθει αντιμέτωπη με το δρόμο της ανεργίας. 

Θωμάς Μιχαλιέρης