ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ - ΗΘΩΔΕΙΟΝ - ΨΙΘΥΡΟΙ ΓΙΑ ΝΕΚΡΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΗΘΩΔΕΙΟΝ

ΨΙΘΥΡΟΙ ΓΙΑ ΝΕΚΡΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ

ebook ISBN-978-960-7740-20-5

book ISBN-978-960-7740-28-1

Αναμνήσεις,

σκέψεις που σκοτώνουν κάθε τι

καθώς σκορπίζονται

σε παράξενους σκοτεινούς τόπους,

όπου τα σώματα έχουν ξυραφένια

καλύμματα έρωτα.

Το μίσος είναι απέραντο,

μοιάζει με δύναμη αγάπης

που δεν ολοκληρώνεται.

Δεν θα χαθούμε είπε ο θεός

-αν θυμάμαι καλά δεν τον είδα.

Δεν θα τον δει κανείς.

Η αγάπη που μας είπε

ότι είναι κάτι δυνατό,

που θα σώσει τον κόσμο,

δεν βρέθηκε,

μόνη και ατιμασμένη την είδα

να σέρνεται στα μουχλιασμένα υπόγεια

που κατασκευάζουν οι άνθρωποι

για να ικανοποιήσουν

τις παράξενες ορέξεις τους.

Οι φωνές των αρχαίων

μιλούν για παράξενα νύχια,

αυτά που είδαμε καλά

να σχίζουν τις σάρκες μας.

Πες μου αγαπητή,

μπορείς να είσαι κακιά,

πόσο κακιά μπορείς να γίνεις.

Είσαι, ας πούμε, μία άγνωστη όψη στο σκοτά-

δι των ορέξεων, αυτών που δεν μπόρεσες να ικα-

νοποιήσεις, χάθηκες λέγοντας πως όλα είναι ανά-

ξια και με κάποιες άκυρες απόψεις φίλων -μιας

και δεν είχες δικές σου- βρήκες παράξενες λύσεις

που δεν μπορούν να είναι λογικές. Τι θέλει να

πει ο ποιητής; θέλει μόνο να ακυρώσει ανούσιες

6

προτάσεις που δεν υπήρξαν άγνωστες σε πολλούς

προηγούμενους. Βασανίζεται το σκοτάδι μέσα

στις παράλογες σκιές του.

Θα μιλήσω πολλές φορές για αυτές.

Θα πιω το αίμα των χειρότερων πλασμάτων.

Θα γίνω η κακιά βδέλλα της άμορφης ψυχής

του χάους.

Θα χαλάσω την νόηση, κάνοντας την φωνή

φθαρμένη.

Καθαρό σκοτάδι, χωρίς λευκές ανταύγειες, στα

βάθη των χαμένων ψυχών. Αγάπη είναι κάθε πρά-

ξη που μπορεί να γίνει και φως και σκοτάδι που

μασουλάει για αιώνες μετά τα πτώματα και την

σκόνη που αφήνουν καθώς μοιράζονται πάνω στο

σώμα της μητέρας Γης.

ΕΡΙΝΝΥΕΣ - ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΕΡΙΝΝΥΕΣ - ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΒΙΒΛΙΟ ISBN 978-960-7740-53-3

ebook ISBN 978-960-7740-33-5

Αληκτώ -Ερινύες Α

Λαμπερό χρώμα –χρυσό-

κρέας σκόρπιο.

Φτερά διψασμένα για νέφη. Κρύωνα.

Φοβερό βράδυ –Ω Δία.

Δρεπάνια, φτυάρια σκόρπια·

θλιβερά προαισθήματα προσμένουν

–κατάρα στους περαστικούς-

αυτοφυές χρυσάφι

που ξεδιψούν οι κυψελίδες του μυαλού.

Εσύ!… Όχι!

Όψη ωχρή, ματιά βαθιά –ραβδί.

Μεγαλόπρεπο ύφος

–είχε σαλέψει ο νους,

προς το παρόν τουλάχιστον.

…και ανηφορίζοντας,

αχνάρι ανθρώπου, βλέπεις;

Κράτησε το σχοινί.

Ένα δυο γλιστρήματα

–παραμερίστηκαν βράχια πολλά.

Λόφοι βαθιά χωμένοι σε σπηλιές…

Άκουσε…

Ανάσες κολασμένων ζητούν εσένα

οι μάγοι και οι μάγισσες να κάνουν τελετή

πετούν οι γύπες χαμηλά,

προμήνυμα για εσένα –ΣΑΠΙΟ-,

με ακούς;

Αλήθεια λέω, εσέ προσμένουν,

να! Εκεί! Είναι και Αυτός μαζί

και αυτός προσμένει,

όταν μάταια τα βλέμματά τους

ψάχνουν ψηλά, βλέπεις; ακούς;

τους μελαγχολικούς ήσκιους της Γης,

αυτούς που τρελαίνονται στην σιωπή,

συντρίβονται στις ρωμαϊκές κατακόμβες…

Άκου ένα σφύριγμα·

καμία έξοδος·

μάταια ψάχνει να βρεί καθρέπτη,

τα ασημένια μάτια του να δεί.

12

…τα λεοντάρια χωρίς δόντια πιά

–σαπίλα.

Η κλειδαρότρυπα απορροφά…

Χιλιάδες σημάδια από βήματα,

κη άλλα θύματα, νέοι θύτες.

Θα σπάσουν τα δόντια από το σφίξιμο,

όταν οι φωνές αυτών που θα πέφτουν

στα βαθύτερα πυρά της Κακίας

θα βουίξουν -άσκοπα όμως.

Ο ιερεύς εκεί ψηλά,

τείνει τα χέρια προς το σκοτάδι.

Χορεύουν τα βδελύγματα παχύρρευστα

και ανοίγουν οι πύλες της διαστρέβλωσης.

Οι γύπες θα ορμήξουν,

ύαινες θα ουρλιάξουν τραγούδια θανάτου.

Δόντια, ράμφη ξεσχίζουν –τα νιώθω.

Διάδρομος. Κυανοκίτρινο φως ομίχλης.

Κίτρινα παράθυρα σε τοίχους βλέπουν.

Πύλη ανοίγει νωχελικά, ανέγγιχτη…

Άρπες πλαγίαυλοι, κύμβαλα.

Σκοτάδι χύνεται, κάτι με αγγίζει

–καυτό- με αγκαλιάζει επίμονο.

Αργά… …

Με κυκλώνουν! –σκοτάδι!

Δύο κόκκινα μάτια, μόνο δυό.

Στόμα με χιλιάδες δόντια, αχνιστό.

Από το ανοικτό παράθυρο άκου…

Φύλλα κλαψουρίζουν.

Άκου κελάηδισμα μυρμηγκιών.

Τα πλάσματα της διεστραμμένης φαντασίας οργιάζουν.

Όλη η ένταση της φυγής

χάνεται μαζί με τα ουρλιακτά της άπληστης αιμοβορίας.

Τα χέρια μάτωσαν΄ όλες οι σκέψεις δεν μιλούν.

Όλα θρυμματίζονται.

Η σιωπή! Όλη αυτή η Σι-Ωπή!

τεντώνει τις αισθήσεις -Το σπήλαιο στροβιλίζεται.

Τα νύχια θρυμμάτισαν τα υφάσματα.

Αυτά τα βρόμικα υφαντά

που έδωσε η φαντασία σας.

Το δωμάτιο μου κατακόκκινο,

13

σαν να το έβαψαν με αίμα τα όνειρά μου.

Όλες οι καλόβουλες σκέψεις

δεν θα μπορούσαν τώρα να λυτρώσουν το μυαλό·

οι παρουσίες αισθητές, λυσσασμένες!

Κινήσεις αργές κλείνουν την σκέψη. Θέλω να φύγω.

Κοιτώ πίσω…

Τείχος· αποκλεισμός!

Τα μόρια του αέρα επιτίθενται, με σκοτώνουν.

Γιατί εσύ; θρέφω…

Θρέφω αγάπη΄ ρευστοποιούμαι.

Δεν αναπνέω…

Χορός, ο τελευταίος χορός

για την βασίλισσα ταραντούλα,

καθώς θα χάνομαι στο γεμάτο αράχνες

σπήλαιο της φωτιάς.

(Μην μιλήσεις τώρα για τους χαμένους έρωτες.

Θα χαθούν και αυτοί εκεί,

στην σκοτεινιά όπου θα χαθούν όλοι…

μα είναι ζωντανοί! Μπήγουν τα νύχια,

θέλουν να τραφούν από εσένα).

Μην μιλάς τώρα.

Βοή

Τεντώνομαι σαν γάτα.

Νιώθω κάτι να με πνίγει. Γιατί;

Υπερένταση. Βαδίζω προς τίποτε…

Σταματώ. Κοιτώ πίσω…

Παραισθήσεις!

Εννοιώθω ότι πρέπει να μάθω. Να μάθω τι;

Η μόνη ιδέα που υπάρχει στο μυαλό είναι ένας αριθμός, εί-

ναι μία αρμονία.

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΜΗ - ΟΝΕΙΡΟΧΟΕΙΟ

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΔΑΜΗ - ΟΝΕΙΡΟΧΟΕΙΟ

Δύο διηγήματα

Βιβλίο ISBN 978-960-7740-52-6 

ebook ISBN 978-960-7740-21-2

Ένα χρόνο μετά την εγκατάστασή μου στο σπίτι

αυτό, γνώρισα έναν παράξενο άνθρωπο, τον Λύ. Για

να ακριβολογώ, δεν τον γνώρισα, τον βρήκα πεσμέ-

νο στις ρίζες ενός ευκάλυπτου στο Άλσος. Τον βοή-

θησα να σηκωθεί και τον έφερα στο σπίτι. Όταν συ-

νήλθε συστηθήκαμε και μου είπε ότι μόλις τελείω-

σε τον κύκλο χημειοθεραπείας. Οι γιατροί του είπαν

ότι το νεόπλασμα νικήθηκε και μπορούσε να επι-

στρέψει στο σπίτι του.

<<Σε ποιό σπίτι να επιστρέψω>> μου είπε.

<<Δεν σου παραχώρησαν κάποιο κρατικό δωμά-

τιο; Κάτι… ένα χώρο, ένα κρεβάτι έξω>> ρώτησα.

<<Ναι, αλλά δεν μπορώ, δεν αντέχω όλα αυτά τα

κουτάκια με τα άφαντα μάτια που βλέπουν το πουλί

σου να αλλάζει τα υγρά και σου λένε αυτόματα ποιες

και πόσες ασθένειες έχεις ή πέρασες και τι πρέπει

να κάνεις για να σου περάσουν ή για να μην τις ξα-

ναποκτήσεις>>.

<<Όπως βλέπεις εδώ μέσα φίλε μου, ούτε και εγώ

αντέχω, γι’ αυτό πήρα αυτό το σπίτι. Δύσκολα βέ-

βαια, αλλά τους έπεισα>>.

<<Μάλιστα…>> είπε και κοίταξε γύρω σκεπτικός.

<<Θα τολμούσα, αν και δεν σε γνωρίζω καλά, να

σου προτείνω να μείνεις μαζί μου. Έχω χώρο στην

βιβλιοθήκη, αν δεν σε ενοχλεί η μυρουδιά των πα-

λαιών βιβλίων>>.

<<Η ιδέα σου δεν είναι άσχημη. Μπορώ να δε-

χτώ την πρόσκληση, την οποία περίμενα να μου

κάνεις και πιστεύω ότι δεν θα σου φανώ άχρηστος,

11

όπως είδα είσαι και εσύ πάνω από 30% κοντεύεις

70%…>> είπε συνωμοτικά.

<<Ναι, και ‘σύ;>> είπα ενθουσιασμένος, αλλά χω-

ρίς να του το δείξω.

<<Και όχι μόνο! Σε ξεπέρασα, είμαι σχεδόν 80%.

Τώρα που μιλάμε μπορεί να έχω ξεπεράσει να όρια

και όπως καταλαβαίνεις κινδυνεύω αν φτάσω 85%.

Επίσης η διαφορά λειτουργιών του αριστερού με το

δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι λιγότερη από

5%. Και τα δύο ημισφαίρια λειτουργούν με μικρο-

διαφορές -όπως μπορώ να σου δείξω κάνω κάθε τι

με άνεση και με τα δύο χέρια και μπορώ να διαβά-

σω από δεξιά προς αριστερά και αντιστρόφως όπως

και ανάποδα οριζόντια και γενικότερα μπορώ να

κάνω κάθε τι με άνεση και με τα δύο χέρια όπως και

να δώ κάθε τι από και προς όλες τις κατευθύνσεις.

Αν μου ζητήσουν να κάνω άλλη μία εξέταση ίσως να

μην με ξαναδείς>>.

<<Απ’ όσα μου λες, μπορώ να καταλάβω ότι είμα-

στε τυχεροί και οι δύο, διότι ο χώρος αυτός δεν έχει

ούτε ένα από αυτά τα σιχαμερά μάτια, αλλά ποτέ

μην είσαι σίγουρος…>>

<<Πες μου όμως, οι φίλοι, οι συγγενείς σου, η…>>

<<Μην κουράζεσαι άδικα>> του είπα, διακόπτο-

ντας την ερώτησή του <<Δεν έχω, ούτε σκοπεύω να

αποκτήσω. Οι περισσότεροι είναι προδότες και δεν

νομίζω ότι χρειάζομαι την βοήθειά τους. Αν θέλω

μπορώ να παραδοθώ και μόνος μου!>> είπα απο-

φασισμένος.

<<Ναι, αλλά πως εμένα με εμπιστεύεσαι, έτσι απλά

σε λίγες ώρες>>.

<<Πες πως έχω διαίσθηση φαινομενικά τυφλή.

12

Μου συμβαίνει συχνά και πάντα δεν πέφτω έξω.

Απόδειξη μπορεί να είναι και τ’ ότι ζώ σ’ αυτό το

σπίτι. Μιά ιδέα που ξεκίνησε χωρίς πολλές σκέψεις.

Και να, τώρα είναι αληθινή>>.

<<Μπορώ να πω ότι πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο

φιλικά με άλλον άνθρωπο σε τόσο λίγο διάστημα>>

είπε με ύφος απορημένο.

Καθίσαμε μερικές ώρες έτσι, μιλώντας για διάφο-

ρες εμπειρίες μας. Ο μοναχικός του χαρακτήρας

μου θύμισε σε πολλές περιπτώσεις τον δικό μου.

Κατάλαβα ότι και αυτός δεν έχει πολλούς φίλους.

Έτσι η απόφασή μου να του προτείνω να μείνει στο

σπίτι επιβεβαιώθηκε και την θεώρησα δεδομένη

από εκείνο το βράδυ. Πίστεψα ότι θα με βοηθούσε

σε κάτι που δεν μπόρεσα να περιγράψω αλλά το αι-

σθάνθηκα βλέποντάς τον.

ΓΛΑΥΚΩΨ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΒΙΒΛΙΟ ISBN 978-960-7740-51-9

ebook ISBN 978-960-7740-40-3

Αστείρευτες πορείες

Δεν στερεύουν οι πορείες

καθώς, πάντα όταν φυσάει, κλωνούνται

τα φύλλα των δένδρων.

Οι οφθαλμοί, αυτοί που δεν φαίνονται,

σε κυττούν ασταμάτητα·

δεν χάθηκες, ποτέ,

όταν έπρεπε νά είσαι εδώ.

Αφάνταστο φαινόμενο η όψη τ’ ουρανού,

καθώς καλύπτει

τον σκοτεινό κόσμο των άστρων,

σχήματα -πολύπλοκες μορφές υδρατμών,

κύκλοι της ατμόσφαιρας, αερικά-

παίζουν, μαθαίνουν, ελίσσονται

ασταμάτητα.

Οι αισθήσεις· πίδακες

ύμνοι προς την ανωτάτη φύση -νοημοσύνη.

Κρύβονται τα χέρια βυθιζόμενα στην θάλασσα

και αν δεν μιλούν ανθρώπινα οι πόλεις του βυθού

είναι πλείστως ευνόητα τα μηνύματα· άφωνες -δι-

αφορετικές, θα ειπώ καλώς- φράσεις σαν φυσαλί-

δες γρήγορες.

Γλαύκωψ Στέφανος

ΕΛΕΥΣΙΣ ΕΡΙΔΑΣ 

-Τρίπτυχον-

και

ΕΦΙΑΛΤΗΣ

-Οπτική ποίηση-

ISBN 978-960-7740-

ebook ISBN 978-960-7740-41-0

Φωνές

από την χώρα των πηγών

ψιθυρίζουν.

Τα χρώματα της μητέρας Γης

κρύβονται βαθιά,

έως το τέλος κάθε άγνωστης εποχής

ακούστηκαν.

Πολλές φορές οι ψίθυροι

είναι δυνατότεροι θαρρώ

από κάθε κραυγή,

θεού ή ανθρώπων.

Ναι, οι φωνές αυτές

είναι ανθών -ίσως.

Αμέσως μετά τους ψιθύρους

χωρίστηκαν από γύρω πολλές σκιές

από σημεία σιωπής,

8

αρχίζοντας κινήσεις ρυθμικές

μέσα στον ερχομό της νύχτας.

Αν έβλεπες αυτές,

ή θα έχανες κάθε φόβο,

ή θα γινόσουν παγερή ύπαρξη

στα χέρια της Σιωπής.

Μπορώ να ειπώ ότι

όλα όμοια με χοηχώ.

Μέσα από τους ψιθύρους

βγαίνουν αρμονικοί ηχηροί,

λεπτοφτιαγμένοι.

Είναι αυτοί οι μόνοι

που καθαροί ακούγονται.

Ένας όλων

είπε με καθαρή φωνή

παίζοντας με την ματιά

την λύουσα:

<< Κρατώ στα χέρια

μία εύμορφη νέρινη στάλα,

βαδίζοντας προς κάθε ονειρικό τοπίο.

Εσείς από εδώ μπορείτε να φέρετε

την ματιά σας ως εκεί;

9

Εδώ, όπου κρατώ

την ηχηρή αυτή σταλίδα.

Γιατί;

τώρα που ο άνεμος μπορεί

να μοιράσει τα ερωτικά αρώματα

δεν είσαι εδώ όψη αγαπημένη.

Λέω απλά ότι κρατώ

πολλές στιγμές ερωτικές.

Μα αυτή η πράξη

στην μνήμη δυναμώνει

την επιθυμία τόσο πολύ,

που θα μπορούσα να βρεθώ

με άλλη ερωμένη,

νομίζοντας ότι είμαστε μαζί

και παίζουμε με την αφή·

μιλώντας για ονειρικά τοπία,

θέλοντας ανάσες καθαρές,

σαν ψύχος ήρεμο

να κυλήθουν ολόγυρα εδώ.

Άφησε λοιπόν κάθε σκέψη,

βγάλε κάθε κάλυμμα βαρύ

απ’ όλα τα σημεία των πτυχών,

αυτών που εσένα ποιούν.

10

Σαν να είσαι η λάμψη όλων

μίλησε ήρεμη, απλά.

Όχι δεν θέλω να μιλήσω

για ερωτικές κακώσεις,

για ανάσες μελανές.

Βλέπω, σαν να λέω,

κάτι λαμπρότερο εκεί,

όπου τελειώνει η υαλάδα των νερών.